20 Сонъ Якъупнынъ ве Юханнынъ анасы, Зебедайнынъ къадыны озь огъулларынен берабер Исанынъ янына кельди. Бир шей истемек ниетинен, Онъа бель букти.
Бу он эки эльчининъ адлары шойле: биринджиси Пётр адынен белли олгъан Симон ве онынъ къардашы Андрей, сонъ Зебедайнынъ огъуллары Якъуп ве онынъ къардашы Юхан,
Къайыкътаки шегиртлер исе Исагъа бель букип: – Керчектен де Сен – Алланынъ Огълусынъ! – дедилер.
Амма къадын якъынджа келип, Исанынъ алдында озюни ерге ташлады ве: – Эфендим, манъа ярдым эт! – деди.
Эвге кирип, Баланы ве Онынъ анасы Мерьемни корьдилер де, тиз чёкип, Онъа бель буктилер. Сонъ хазинелерини ачып, Онъа алтын, либан ве мюр багъышладылар.
Оларнынъ арасында магдалалы Мерьем, Якъупнен Юсуфнынъ анасы Мерьем эм де Зебедай огъулларынынъ анасы бар эди.
Исаны корип, Онъа табындылар. Базылары исе шубелендилер.
Бираз юрген сонъ, Иса башкъа эки агъа-къардашны: Зебедайнынъ огълу Якъупны ве къардашы Юханны корьди. Олар бабасы Зебедайнен берабер къайыкъ ичинде балыкъ сачмаларыны тюзетмекте эдилер. Иса оларны да чагъырды.
Шу арада лепра хасталыгъынен чекишкен бир адам Онъа якъынлашып, тиз чёкти де: – Эфендим, эгер истесенъ, мени эляллап тедавийлерсинъ, – деди.
О ерде узакътан бакъып тургъан къадынлар бар эди. Олар арасында магдалалы Мерьем, кучюк Якъупнен Йосенинъ анасы Мерьем ве Саломе бар эдилер.