Адамлар оларнынъ агъызларыны къапатмагъа меджбур этмеге истеселер де, олар даа зияде къычырып: – Я Рабби! Давутнынъ Огълу, бизге мерамет эт! – деп ялвардылар.
Баласыны кокюстен кескен сонъ, Ханна оны янында алып кетип, озюнен берабер учь йыллыкъ бугъа, ярым чувал ун ве бир мешин торба шарап алып, Шило шеэрине РАББИнинъ Эвине кельди. Бала даа сабий эди.