20 Меним ичюн эки я да учь адам топланса, шу ерде оларнынъ арасында Мен де олурым.
Ехуданынъ къолундан акимиет таягъы тюшмез, аякъларынынъ янындан акимдарнынъ таягъы кетмез. Сонъ Шило келеджек, ве халкълар онъа боюн эгеджеклер.
Манъа топракътан къурбан ерини япынъыз, анда къойларынъызны ве малларынъызны бутюнлей якъыладжакъ къурбанлар ве аманлыкъ къурбанлар оларакъ кетиринъиз. Адыма багъышлангъан эр бир ерде Мен пейда олып, сизге эйилик этерим.
Ёлбашчы оларнен берабер олсун. Олар киргенде, о да кирсин. Олар чыкъкъанда, о да чыкъсын.
РАББИ даа бойле деди: «Мен Озюм онынъ чевре-четине атештен дивар оладжагъым. Онынъ ичинде Меним Намым янъгъырайджакъ».
Шу вакъытта Пётр Исагъа келип: – Раббим, эгер дин къардашым манъа къаршы гуна япса, мен къач кере оны багъышлайджам? Еди кереми? – деди.
Шу куннинъ акъшамында, афтанынъ биринджи кунюнде шегиртлер, еудий башлыкъларындан къоркъып, эвнинъ къапуларыны къапатып отура эдилер. О вакъыт Иса пейда олды. Шегиртлернинъ ортасында турып, оларгъа: – Селям алейкум! – деди.
Секиз куньден сонъ Исанынъ шегиртлери кене эвде топлаштылар. Оларнен берабер Тома да эди. Къапулары къапалы олгъан олса да, Иса кельди ве оларнынъ ортасында турып: – Селям алейкум! – деди.
Иса оларгъа: – Сизге керчектен догърусыны айтам: Ибраим даа олмаздан эвель, Мен Барым, – деди.
Раббимиз Исанынъ Адынен топлашмакъ (мен де рухумнен сизнен берабер олурым), Раббимиз Исанынъ къудретинен
Павел, Силуан ве Тимотей – Тессалонике шеэриндеки Алла Бабанынъ ве Рабби Иса Месихнинъ иманлылар джемиетине: Сизлерге эйилик ве аманлыкъ олсун!
эм де къызкъардашымыз Апфиягъа, бизнен берабер курешкен аркъадашымыз Архиппке ве эвинъдеки иманлылар джемиетине:
Эфестеки иманлылар джемиетининъ мелегине яз: «Еди йылдызны онъ къолунда Туткъан, еди алтын лампат таягъы ортасында Юрген бойле дей:
Мен тахттан кельген кучьлю бир сесни эшиттим, о бойле деди: – Энди Алланынъ мекяны адамларнынъ арасында оладжакъ, Алла адамларнен берабер яшайджакъ. Олар Алланынъ халкъы оладжакъ, ве Алла Озю, оларнынъ Алласы, оларнынъ арасында булунаджакъ.