2 Иса янына бир баланы чагъырып, оны оларнынъ арасына къойды ве:
РАББИ, Аллам, Сен мени, къулунъны, Давут бабамнынъ ерине падиша оларакъ къойдынъ, – деди. – Амма мен даа яш балам. Эр шейни догъру япмакъ ичюн, акълым етмей.
РАББИ исе: – «Мен пек яшым» деме, – деди манъа. – Сени кимге ёлласам, эр кеске бараджакъсынъ, санъа бутюн буюргъанларымны айтаджакъсынъ.
О вакъытта шегиртлер, Исанынъ алдына келип: – Кок Падишалыгъында энъ буюк адам ким оладжакъ? – деген суальни бердилер.
– Сизлерге догърусыны айтам: эгер сиз денъишмесенъиз ве балалар киби олмасанъыз, Кок Падишалыгъына кирмезсиз.