26 – Балалардан отьмекни алып, копеклерге ташламакъ яхшы дегиль, – деди Иса.
Амма къадын якъынджа келип, Исанынъ алдында озюни ерге ташлады ве: – Эфендим, манъа ярдым эт! – деди.
– Эбет, Эфендим, амма копеклер де эфендисининъ софрасындан тюшкен отьмек уфакъларыны ашайлар! – деди къадын. Сонъ Иса:
Мукъаддес олгъан шейни копеклерге берменъиз – олар устюнъизге атылып, сизни парчаларлар. Инджилеринъизни домузлар огюне сепменъиз – оларны таптап ташларлар.
Алла оларны огъуллыкъкъа алды, оларгъа Озь Шуретини косьтерди, васиетлерини ве Къанунны берди, ибадет этмеге огретти ве ваделерини берди.
Бизлер еудий олып догъдыкъ, башкъа халкълардан олгъан гунакярлар дегильмиз.
Сизлер о вакъытта Месихтен айры ола эдинъиз, Исраильнинъ ветандашлары дегиль эдинъиз, васиетлер ваделерине ябанджы эдинъиз, дюньяда умютсиз ве Алласыз яшай эдинъиз.
О копеклерден сакът олунъыз! Яманлыкъ япкъанлардан сакът олунъыз! Беден кескенлерден де сакът олунъыз!
Тышарыда исе пис шейлерни япкъан адамлар, джадылар, ороспулар, адамларны ольдюргенлер, путперестлер, яланны севген ве ялан айткъанлар къаладжакълар.