24 Иса: – Мен тек Исраиль халкъынынъ адашкъан къойларына йиберильген эдим, – деди.
Эпимиз, къойлар киби, долаштыкъ, эпимиз озь ёлумызнен кеттик, ве РАББИ бизим эписи гуналарымызны Онъа юкледи.
– Гъайып олгъанны къыдырып тападжагъым, адашкъанны арткъа къайтараджагъым, яралынынъ ярасыны багълайджагъым, хастаны тедавийлейджегим, амма семиз къавгъаджы союны ёкъ этеджегим. Оларны адалетли бакъаджагъым.
Къойларымны бакъмакъ ичюн Мен оларгъа тек бир чобанны, къулум Давутны къояджагъым. О, къойларымны бакъаджакъ ве оларнынъ чобаны оладжакътыр.
Лякин Иса онъа бир сёз биле къайтармады. Шегиртлери келип: – Айтса онъа, кетсин! Артымыздан къычырып юре, – деп Исагъа риджа эттилер.
Адам къалабалыгъыны корип, Иса оларны аджыды. Чобансыз къойлар киби, олар шашкъын ве кучьтен кесильген эдилер.
О вакъыт Павелнен Барнаба джесюрликнен джевап берип: – Алланынъ Сёзюни биринджи невбетте сизге кетирмек керек эди. Амма сизлер Оны ред этип, озьлеринъизни эбедий аяткъа ляйыкъ корьмесенъиз, биз башкъа халкъларгъа мураджаат этеджекмиз.
Динъленъиз: Алланынъ адалетлигини косьтермек ичюн, Месих еудийлернинъ хызметчиси олды ве бабаларымызгъа берильген ваделерни тасдыкълады.