17 Агъызгъа кирген эр бир шей ашкъазангъа кечип, аякъёлгъа чыкъып кеткенини даа анъламадынъызмы?
Олар эм Баал путунынъ ташларыны, эм путханесини ёкъ эттилер. Онынъ ерине аякъёл яптылар, шимдиге къадар ойле де къалды.
Иса: – Сизлер де ойле акъылсызларсынъызмы?
Амма агъыздан чыкъкъан шейлер юректен чыкъалар. Адамны булар арам этелер.
Бу шейлер адамнынъ юрегине дегиль, ашкъазанына кире ве аякъёлгъа кете. Бунынънен Иса эписи ашларны элял этти.
Яхшы адам озюнинъ юрегиндеки яхшылыкъ хазинесинден яхшылыкъ чыкъара. Яман адам яманлыкъ хазинесинден яманлыкъ чыкъара. Адамнынъ юреги неге толу олса, онынъ агъзындан шу чыкъар.
«Аш – ашкъазан ичюн, ашкъазан да – аш ичюн», – дейсинъиз, амма Алла оны да, буны да ёкъ этер. Беден ахлякъсыз ишлер ичюн дегиль, Рабби ичюндир. Рабби де – беден ичюн.
Тиль де – бир атештир, башкъа мучелеримиз арасында яманлыкъкъа толу дюнья кибидир. О, бутюн беденимизни арамлай. Джеэннемден алевленип, о, бутюн яшайыш ёлуны якъа.