30 Лякин ельнинъ кучюни сезип, къоркъты ве бата башлады. – Я Раббим, мени къуртар! – деп багъырды.
Саба эрте турып, Алла адамынынъ хызметчиси чыкъты ве шеэрни сарып алгъан орду, атлар ве арабаларны корьди. Келип, эфендисине: – Вай, эфендим! Энди не япармыз? – деди.
Эр тарафтан манъа къаршы чыкъкъан он бинълердже адамлар юрегиме къоркъу ич кирсетмез.
Иса: – Кель! – деди. Пётр къайыкътан чыкъып, Исагъа таба сув устюнден кетти.
Иса шу ань къолуны узатып, оны тутты да: – Эй, иманы аз олгъан, сен не ичюн шубелендинъ? – деди.
– Сынавдан кечмек ичюн, козь-къулакъ олып, дува окъунъыз! Рух джесюр, беден исе такъатсыз!