39 Оларны сачкъан – Шейтандыр. Оракъ вакъты – дюньянынъ сонъу, оракъчылар исе – мелеклер.
Ондан атеш озени чыкъып акъа эди. Бинълердже бинълер Онъа хызмет эте эдилер. Он бинълердже он бинълер Онынъ огюнде тура эдилер. Къадылар отурды, ве бурулгъан кягъытлар ачылды.
Оракъларынъызны ишлетинъиз, – ашлыкъ пишти. Келинъиз, юзюмни басынъыз, – юзюм сыкъылгъан ерлер толу, шарап фычылары ташалар. Халкъларнынъ яманлыкълары пек буюк!
Ким Инсан Огълуна къаршы сёз айтса, багъышланыр. Лякин куфюр сёзни Мукъаддес Рухкъа къаршы айтса – не бу дюньяда, не келеджек дюньяда багъышланаджакъ.
Башкъалары исе, урлукъны алгъан, тикенли топракъ киби: олар сёзни эшителер, амма оны аят къасеветлери ве зенгинликнен алданув басып богъа, ве урлукъ берекет бермей.
Гедже, эписи ятып юкълагъанда, онынъ душманы келип, богъдай арасына зеэрли отларны сачып кетти.
«Бу – душманнынъ ишидир», – деди о. «Истесенъ, биз барып оларны тартып чыкъарырмыз», – деди къуллар.
Зеэрли отларны насыл джыйып атеште якъсалар, бу дюньянынъ сонъунда да шойле оладжакъ.
Дюньянынъ сонъунда да ойле оладжакъ: мелеклер чыкъып, яман адамларны инсафлы адамларнынъ арасындан айырып,
Иса бир Озю Зейтюн дагъында отургъан вакъытта шегиртлери Онынъ янына келип, сорадылар: – Бизлерге айт: бу шейлер не вакъыт оладжакъ? Сенинъ келишинъни ве ахыр заман якъынлашкъаныны косьтерген бельги насыл оладжакъ?
Инсан Огълу шурети ичинде эписи мелеклеринен берабер кельгенде, Озюнинъ шуретли падиша тахтына отураджакъ.
Оларнен олгъан шейлер адамларгъа орьнек олды ве бизни, ахыр заманда яшагъанларны, огретмек ичюн язылды.
Амма къоркъам ки, йылан айнеджиликнен Аваны алдаткъаны киби, сизинъ фикирлеринъиз де бозулып, Месихнинъ артындан адийликнен ве темизликнен юрмектен вазгечеджексинъиз.
Чокъусы Алланынъ Сёзюни озь файдасы ичюн илян этселер де, биз исе Алланынъ тарафындан ёлланылып ве Месихнен олып, Алланынъ огюнде саф юрекнен лаф этемиз.
бир вакъытлары, бутюн бу дюнья киби, коклер тюбюндеки падишалыкъ башлыгъынынъ эмиринен, итаатсыз адамларда чалышкъан рухнынъ истегенинен яшай эдинъиз.
Бу сонъки куньлерде исе О, бизге Озь сёзлерини Огълунынъ ярдымынен айта эди. Алла дюньядаки эр шейни Озь Огълунен яратып, Онъа бутюн барлыкъны мирас оларакъ берген.
Акис алда, О, дюнья яратылгъандан берли чокъ кере азап чекмек керек олур эди. О исе заманнынъ сонъунда бир кере пейда олды, Озюни къурбан этти ве адамларнынъ гуналарыны ёкъ этти.
Айыныкъ ве козь-къулакъ олунъыз. Душманынъыз Шейтан, окюрген арслан киби, юре ве биревни ютмакъ ичюн къыдыра.
Адемден сонъ единджи олгъан Ханокъ бу адамлар акъкъында пейгъамберлик япып, шойле деди: «Мына, Рабби келеята; он бинълер азизлери де келеяталар.
Буюк аждерха, Иблис ве Шейтан адыны ташыгъан, бутюн дюньяны алдатып ёлдан ургъан къадимий йылан ер юзюне ташланды. Ер юзюне онынъ мелеклери де ташландылар.
биринджи айваннынъ адындан аджайип ишлерни япа ве бойле этип, ер юзюнде яшагъанларны алдата эди. О, адамларгъа буюрды, ве олар биринджи айвангъа ошагъан путны яптылар. (Бу айван къылычтан яраланып, сагъ къалгъан эди.)
Айван ве онынъ алдында аджайип ишлер япкъан ялан пейгъамбер эсирге тюшти. (Ялан пейгъамбер адамларны озь аляметлеринен алдаткъан эди, ве олар айваннынъ тамгъасыны къабул эткен ве онынъ путуна ибадет эткен эдилер.) Олар экиси кукюртнен янгъан атеш голюне тири олып ташландылар.