22 Башкъалары исе, урлукъны алгъан, тикенли топракъ киби: олар сёзни эшителер, амма оны аят къасеветлери ве зенгинликнен алданув басып богъа, ве урлукъ берекет бермей.
Исраильни къуртармакъ ичюн, ким Сион дагъындан келеджек? Алла Озь халкъыны оларнынъ топрагъына къайтаргъанда, Якъупнынъ сою къуванчнен къычыраджакъ, Исраиль пек севинеджек!
Амма джанымны ёкъ этмеге истеген адамлар ернинъ теренлигине тюшип кетсинлер.
Байлыгъына ишангъан йыкъылыр, инсафлы адамлар исе япракъ киби ешерир.
Энди байлыкъ корьдим, дегенде, о ёкъ олур, къанатланып, къартал киби, кокке учар.
Янъгъыз бир адам бар эди, янында не огълу бар эди, не агъа-къардашы. Заметине сонъу олмагъан, зенгинлигине исе козю ич бир вакъыт тоймагъан эди. «Мен ким ичюн замет этем, джанымны яхшылыкътан марум этем?» Бу да – бош шей ве фена иштир.
РАББИ Ехуда акъайларына ве Ерусалим халкъына бойле дей: – Ишлетильмеген топрагъынъызны сюрюнъиз, тикенлер арасында сачманъыз.
Ким Инсан Огълуна къаршы сёз айтса, багъышланыр. Лякин куфюр сёзни Мукъаддес Рухкъа къаршы айтса – не бу дюньяда, не келеджек дюньяда багъышланаджакъ.
Оларны сачкъан – Шейтандыр. Оракъ вакъты – дюньянынъ сонъу, оракъчылар исе – мелеклер.
Зеэрли отларны насыл джыйып атеште якъсалар, бу дюньянынъ сонъунда да шойле оладжакъ.
Башкъалары тикенлер арасына тюше, тикенлер тез осип урлукъларны богъып ташлайлар.
Сонъ эписине мураджаат этип: – Бакъынъыз, эр тюрлю нефисхорлыкътан сакът олунъыз. Инсан омрю онынъ мал-мулькюнинъ чокълугъына багълы дегиль, – деди.
Озю ичюн байлыкъ топлап, Алла ичюн зенгинлешмеген эписи адамларнынъ къысмети шойле оладжакътыр.
Озюнъизге бакъынъыз, юреклеринъиз ахлякъсыз ишлер, сархошлыкъ ве аят къайгъылары ичюн агъыр олмасынлар. О кунь, тузакъ киби, сизге апансыздан кельмесин!
Тикенлер арасына тюшкенлер – сёзни эшиткен, амма пишкен берекет бермеген адамлар. Оларны аятынынъ къасеветлери, байлыгъы ве кейф кетирген шейлери богъалар.
Эльчилернинъ къол тийдиргенинен Мукъаддес Рух берильгенини корип, Симон оларгъа акъча кетирди де:
Бу дюньягъа уйманъыз, амма, акъылынъыз янъы олгъан сайын, денъишинъиз ве Алланынъ яхшы, гузель ве къусурсыз истегенини сынап анъланъыз.
Акъыллы адам къайда? Къанун оджасы къайда? Бу дюньянынъ алими къайда? Алла дюньянынъ икметини акъылсызлыкъкъа айландырмадымы?
Биз анълагъан адамлар арасында икметли сёзлерни айтамыз, амма бу икмет – дюньянынъ икмети дегиль, дюньядаки кечиджи акимлернинъ икмети де дегиль.
Бу икметни дюнья акимлеринден ич бириси анъламады. Эгер оны анълагъан олсалар, шуретли Раббини хачкъа мыхламаз эдилер.
Ич кимсе озь-озюни алдатмасын. Биринъиз бу дюньяда акъыллы олмагъа истесенъиз, акъыллы олмакъ ичюн, акъылсыз олмакъ керексиз.
чюнки имансызларнынъ акъылларындан Хаберни анъламагъа къабилиетини бу дюньянынъ алласы хырсызлады, ве олар Месихнинъ шурети акъкъында Къуванчлы Хабернинъ ярыгъыны корип оламайлар. Месих исе – Алланынъ къыяфетидир,
Иса Месих, Алланынъ ве Бабамызнынъ истегенине коре, бизни шимдики яман замандан къуртарайым деп, Озюни бизим гуналарымыз ичюн берди.
бир вакъытлары, бутюн бу дюнья киби, коклер тюбюндеки падишалыкъ башлыгъынынъ эмиринен, итаатсыз адамларда чалышкъан рухнынъ истегенинен яшай эдинъиз.
Бу дюньядаки зенгин адамларгъа буны буюр: олар гъурурланмасын, келип-кеткен зенгинликке дегиль, Аллагъа умют багъласынлар. О, бизге эр шейни бизим кейфленювимиз ичюн бол-бол бере.
Демас шимдики дюньяны севип, мени къалдырды ве Тессалонике шеэрине кетти. Креск – Галатиягъа, Тит – Далматиягъа кеттилер.