23 Буны корьген адамлар шашып къалдылар. Олар бир-бирине: – Бу – Давутнынъ Огълу дегильми? – дедилер.
Анда Онынъ алдына шу ерлерде яшагъан бир ханаанлы къадын кельди. – Эфендим, Давутнынъ Огълу, мени аджы! Къызымны джин урды, ве пек къыйнай, – деп къычырды.
Онынъ огюнде ве артында юргенлер: – Давут Огълуна шукюр! Раббининъ Ады иле Келеяткъанны шуретленъиз! Коклерде Аллагъа бинъ шукюрлер! – деп къычыра эдилер.
Иса бу сёзлерни айтып битиргенинен, адамлар Онынъ огреткенине шаштылар.
Иса о ерден кеткенде, Онынъ артындан эки кёр адам такъылды. – Эй, Давут Огълу Иса, бизге мерамет эт! – деп къычырып ялвардылар.
Джин къувып чыкъарылгъан сонъ, тильсиз лаф этип башлады. Адамлар исе шашып къалдылар. – Исраильде бойле адисени даа корьмеген эдик, – деди олар.
– Барынъыз, мен япкъан бутюн ишлеримни айтып берген адамны корюнъиз! Бельки О, Месихтир? – деди.