20 Адалетликни гъалебеге кетирмегендже, къопармаз О чатлакъ къамышны, сёндюрмез тютеп тургъан фитильни.
Сен Мысыргъа, бу сынгъан таякъкъа ишанасынъ, гъалиба? Мысыргъа ким таянса, о къолуны санчып яралай. Мысыр падишасы фыравун онъа ишангъанларнынъ эписине ойле япа.
сынъырларынъ ичинде аманлыкъ бере, энъ яхшы богъдайнен сени тойдура.
Чобан айванларны бакъкъаны киби, о, адамларны бакъаджакъ: къозуларны къолунен топлайджакъ, оларны багърына басаджакъ, ана-къойларны зорламайып алып кетеджек.
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
– Гъайып олгъанны къыдырып тападжагъым, адашкъанны арткъа къайтараджагъым, яралынынъ ярасыны багълайджагъым, хастаны тедавийлейджегим, амма семиз къавгъаджы союны ёкъ этеджегим. Оларны адалетли бакъаджагъым.
Муса буны эшитип, разы олды.
Агъыр юк тюбюнде къыйналгъан ве болдургъанлар! Меним яныма келинъиз – Мен сизге раатлыкъ берерим.
Ягъянынъ шегиртлери кетеяткъанда, Иса адамларгъа Ягъя акъкъында айтып башлады: – Сиз не ичюн сахрагъа бардынъыз? Ельде саллангъан къамышны корьмегеми?
– Устюмде Раббининъ Руху булуна; О, мени ягънен сюртип, алчакъгонъюллилерге хайырлы хабер бермеге, эсирлерге – азатлыкъ, сокъурларгъа – козьлери ачылгъаны акъкъында айтмагъа, азап чеккенлерни къуртармагъа, Раббининъ разылыкъ йылы кельгенини беян этмеге ёллады, – деп язылгъан ерини тапып окъуды.
Аллагъа шукюрлер олсун! О, бизни эр вакъыт Месихнинъ тантаналы юрюшинде алып бараята ве эр ерде бизим ярдымымызнен Озь акъкъындаки бильгини, хош къокъуны киби, даркъата.
Шунынъ ичюн бу адамны энди къарарсыз къайгъы гъайып этмесин деп, оны багъышланъыз ве онъа юрек беринъиз.
Мен бакъсам, бир беяз атны, устюнде яйы олгъан атлыны корьдим. Онъа бир тадж берильген. О, енъиджи олып, душманларны енъмеге чыкъты.