17 Шунынънен Ешая пейгъамбер аркъалы айтылгъан сёзлер мейдангъа кельди:
Мына, эвельден хабер эткенлерим эписи олды, энди исе янъыларны хабер этем, олар ерине кельмезден эвель, сизге хабер этем.
Мен къулумнынъ сёзюни пекитем, эльчилеримнинъ айткъанларыны ерине кетирем, Ерусалимге: «Ичинъде адамлар яшайджакъ», Ехуда шеэрлерине: «Сизлер къуруладжакъсынъыз, йыкъыкъ ерлерни янъыдан тиклейджегим», – дейим.
амма Озю акъкъында кимсеге бир шей айтмагъа ясакъ этти.
Мына – Мен сайлагъан Къулум, севгилим ве джанымнынъ чырагъы! Мен Онъа Озь Рухумны береджегим, О, эписи халкъларгъа адалетликни илян этеджек.
чюнки пейгъамбер ярдымынен айтылгъан сёз беджериледжек эди: Агъзымны ачып, кинаели икяелерни айтарым, дюнья яратылгъандан берли гизли сырларны анълатаджагъым.
Бу олгъан шей пейгъамбер аркъалы айтылгъан сёзлер беджерильмеси ичюн олды:
Бойледже, Ешая пейгъамбер ярдымынен айтылгъан сёзлери беджерильди: «О хасталыкъларымызны Озюне алды, дертлеримизни Озь омузларына къойды».
Бу куньлер джеза куньлери оладжакълар. О вакъыт Алланынъ Китабында язылгъаны ерине келеджек.
Сонъ оларгъа шойле деди: – Мен даа сизнен берабер олгъанда, Мусанынъ Къанунында, Пейгъамберлернинъ Языларында ве Зебур китабында Меним акъкъымда язылгъанларнынъ эписи беджерильмек керектир, дей эдим.
Алланынъ Сёзю кельген адамлар «аллалар» деп адландырылгъан эди. Мукъаддес Язы исе бозулмаз.
Ешая пейгъамбернинъ сёзлери беджериледжек эди: «Я Рабби! Бизим хаберимизге ким инанды? РАББИнинъ къудрети кимге ачылды?»
Бундан сонъ Иса энди эр шей беджерильгенини билип, Язы сонъунадже беджерильсин деп: – Сувсадым! – деди.
Ерусалим сакинлери ве оларнынъ башлыкълары Исаны танымадылар. Оны олюмге укюм этип, эр раатлыкъ куню окъулгъан пейгъамберлернинъ сёзлерини озьлери беджердилер.