13 Сонъ Иса о адамгъа: – Къолунъны узат! – деди. Адам сакъат къолуны узаткъанынен, къуругъан къолу экинджи къолу киби сагълам олды.
Кёрлар корелер, топаллар юрелер, лепра хасталыгъына огърагъанлар элялланып тедавийленелер, сагъырлар эшителер, олюлер тирилелер ве фукъарелер Къуванчлы Хаберни эшителер.
Иса къолуны узатты ве онъа тийдирип: – Мен истейим, элял ол, – деди. Шу дакъкъасы лепра хасталыгъы ёкъ олып, адам элял олды.
Сонъ къолларыны къадыннынъ башына къойды. Къадын бирден догърулып, Аллагъа шукюр этти.
Публийнинъ бабасы къанлы исалгъа огърап, юксек сыджагъынен хаста ята эди. Павел онынъ янына кирди, къолларыны онынъ устюне къойгъанда, дува окъуп, оны тедавийледи.