7 Ягъянынъ шегиртлери кетеяткъанда, Иса адамларгъа Ягъя акъкъында айтып башлады: – Сиз не ичюн сахрагъа бардынъыз? Ельде саллангъан къамышны корьмегеми?
Сен сувлар дайын къутургъан оласынъ. Эндиден сонъ энъ буюк олмайджакъсынъ, чюнки сен бабанънынъ тёшегинде яттынъ ве тёшегини арамладынъ.
Айса, не ичюн сахрагъа бардынъыз? Паалы урба кийген адамны корьмегеми? Амма паалы урба кийгенлер падишалар сарайларында яшайлар!
Адалетликни гъалебеге кетирмегендже, къопармаз О чатлакъ къамышны, сёндюрмез тютеп тургъан фитильни.
Ягъя халкъны сувгъа батырып чыкъаргъаны кимден эди? Алладан я да адамларданмы? – деди. Олар исе озьара давалашып башладылар: «Эгер “Алладан”, – десек, О бизлерден: “Не ичюн Ягъягъа инанмадынъыз?” – деп сорайджакъ.
Ерусалимде, бутюн Еудие ве Иордан озенининъ этрафында яшагъанлар онынъ алдына келе эдилер,
Шу себептен насыл динълегенинъизге дикъкъат этинъиз. Кимде бар олса, онъа къошулып даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, «озюмде бар», деп беллегени биле тартып алынаджакъ.
Иса айланып, артындан кельгенлерни корьди ве олардан: – Сизлерге не керек? – деп сорады. – Равви, сен къаерде яшайсынъ? – деди олар. (Равви – «Оджам» демектир.)
Ягъя – къандиль, о, яна ве нур сача эди. Сиз онынъ ярыгъында аз олса да, къувана эдинъиз.
Сонъ бизлер сабийлер киби олмайыкъ, эр тюрлю огретювлерге берильмейик, далгъалар киби, анда-мында атылмайыкъ, адамларнынъ айнеджилигине ве оларнынъ бизни ёлдан урмагъа ялан ниетлерине де берильмейик,
Лякин адам шубеленмейип, иманнен истесин. Шубеленген адам ельнен котерильген ве анда-мында айдалгъан денъиз далгъасына ошай.