27 Сизге къаранлыкъта айткъанларымны ярыкъта айтынъыз. Къулагъынъызгъа фысылдап айткъанларымны эвлернинъ дамлары устюнден илян этинъиз.
Руя вадийи акъкъында пейгъамберлик. Сизге не олды? Неден эпинъиз дамгъа чыкътынъыз?
Дам устюнде тургъан адам эвинден бир шей алмакъ ичюн ашагъа тюшмесин.
Къаранлыкъта сёйлегенинъизни кунь ярыгъында эшитеджеклер, ичери одада фысылдагъанларынъызны эвлернинъ дамлары устюнден къычырып айтаджакълар.
О оларгъа: – Алла Падишалыгъынынъ сырлары сизге ачылгъан, – деди. – Къалгъанларына исе олар кинаели икяенен берильген. Сонъ олар козьлеринен бакъып – корьмесинлер, къулакъларынен эшитип – анъламасынлар.
Сиз ёлдан урулманъыз деп, Мен буны сизге айттым.
Амма Акъикъат Руху кельгенде, О, сизни бутюн акъикъат ёлуна алып бараджакъ. О, Озюнден айтмайджакъ. Не эшитсе, шуны айтаджакъ ве келеджекте оладжакъларны ачыкъ-айдын этеджек.
Бу шейлерни Мен сизге кинаенен айттым. Лякин ойле бир вакъыт келе ки, энди сизге кинаенен айтмайджагъым, Баба акъкъында ачыкътан-ачыкъ айтаджагъым.
– Мына, шимди Сен ачыкъ-айдын айтасынъ, кинаенен лаф этмейсинъ, – деди шегиртлер Исагъа.
Еудий синагогасында Павел еудийлернен ве Алладан къоркъкъан башкъа адамларнен тартыша эди, базар мейданында онъа расткельгенлернен эр кунь субетлеше эди.
– Барынъыз да, Алланынъ Сарайында турып, омюр берген сёзлернинъ эписини халкъкъа айта беринъиз! – деди мелек.
– Бу ад эсасында огретменъиз, деп, сизлерге къаттыдан ясакъ этмеген эдикми? Бунъа бакъмадан, огретювинъизнен бутюн Ерусалимни толдурдынъыз ве о адамнынъ къаныны бизим бойнумызгъа юклемеге истейсиз, – деди.
Ойле умютнен биз ачыкъ-айдын арекет этемиз,