19 Сизнен бу шейлерни япкъанларда, не айтайым ве насыл айтайым, деп къасевет этменъиз. О вакъытта айтыладжакъ сёзлеринъиз белли оладжакъ.
– Демек, бар. Лакъырды эткенинъде, янынъда Мен олурым. Санъа не айтмагъа керек олгъаныны огретирим.
Сен онъа айтарсынъ ве сёзлерни онынъ агъзына къоярсынъ. Сен лакъырды эткенде, Мен сенинъ янынъда олурым, о, лакъырды эткенде, онынъ янында олурым. Сизге не япмакъ керек оладжагъыны сизге огретирим.
РАББИ исе: – «Мен пек яшым» деме, – деди манъа. – Сени кимге ёлласам, эр кеске бараджакъсынъ, санъа бутюн буюргъанларымны айтаджакъсынъ.
Сонъ РАББИ къолуны узатып, агъзыма тийдирди ве манъа: – Иште, агъзынъа сёзлеримни къойдым, – деди.
Меним Адым ичюн сизни акимлер ве падишаларнынъ алдына алып бараджакълар. Сиз оларнынъ огюнде ве Алланы бильмеген халкъларнынъ огюнде Меним шаатларым оладжакъсыз.
Шунынъ ичюн сизге айтам: яшамакъ ичюн бизге аш-сув, кийинмек ичюн исе урба керек, деп къасевет этменъиз. Джанынъыз аштан, тенинъиз урбадан къыйметли дегильми?
Шунынъ ичюн: «Не ашайджамыз? Не ичеджемиз? Не киеджемиз?» – деп къасеветленменъиз.
Бунъа коре ярынки кунь акъкъында къайгъырманъыз. Озю ичюн ярынки кунь озю къайгъырыр. Эр бир куннинъ къасевети озюне етер.
Сизни синагогаларгъа, башлыкълар ве укюмдарларнынъ алдына кетиргенлерде, насыл джевап бермек ве не айтмакъ акъкъында къайгъырманъыз.
О вакъыт не айтаджагъынъызны сизге Мукъаддес Рух огретеджек, – деди.
амма онынъ сёзюндеки икметке ве Рухкъа къаршы чыкъып оламай эдилер.
Ич бир шейге къасевет этменъиз, амма эр вакъыт дува окъуп ве ялварып, эр бир истегинъизни Алланынъ алдында миннетдарлыкънен ачынъыз.
Янымда Рабби турды ве манъа кучь берди, ве шу себептен мен Къуванчлы Хаберни бутюнлей бильдирдим, ве оны бутюн халкълар эшитти. Мен арсланнынъ агъзындан къуртулдым.
Эгер биринъизнинъ икмети эксик олса, Алладан истенъиз, ве Алла сизге икмет берер. Алла опькелемейип, эписине боллукънен бере.