18 Меним Адым ичюн сизни акимлер ве падишаларнынъ алдына алып бараджакълар. Сиз оларнынъ огюнде ве Алланы бильмеген халкъларнынъ огюнде Меним шаатларым оладжакъсыз.
Инсанлардан сакът олунъыз. Сизлерни акъсакъаллар шурасында махкеме этеджеклер, синагогаларда къамчылайджакълар.
Сизнен бу шейлерни япкъанларда, не айтайым ве насыл айтайым, деп къасевет этменъиз. О вакъытта айтыладжакъ сёзлеринъиз белли оладжакъ.
Иса онъа: – Сакъын, буны кимсеге айтма! Лякин барып, озюнъни руханийге косьтер ве Муса буюргъан бахшышны кетирип бер; о, эписине шаатлыкъ олсун, – деди.
Сизлер козь-къулакъ олунъыз. Сизни махкемеге береджеклер, синагогаларда котеклейджеклер. Мен ичюн сизни акимлер ве падишаларнынъ алдына турсатып, Мен акъкъымда шаатлыкъ яптыраджакълар.
Бойлеликнен, Раббимиз акъкъында шаатлыкъ этмектен ве менден, Онынъ мабюсинден утанма. Амма Алла берген кучь-къуветнен Яхшы Хабер ичюн азапларгъа даян.
Мен – Юханым, дин къардашынъызым, Иса Месихнен бирликте олып, сизнен берабер къувулам, сизнен берабер Алланынъ падишалыгъында булунам, сизнен берабер сабыр этем. Алланынъ Сёзюни ве Иса Месих акъкъында хаберни даркъаткъаным ичюн, мени Патмос адасына сюргюн эттилер.
Олар шаатлап битиргенден сонъ, тюпсюзликтен чыкъкъан джанавар оларнен дженк этеджек, оларны енъеджек ве ольдюреджек.
Къозу бешинджи печатны бозгъанда, къурбан ерининъ тюбюнде мен адамларнынъ джанларыны корьдим. Олар Алланынъ Сёзюни ве Онынъ акъкъында хаберни даркъаткъанлары ичюн ольдюрильген эди.