24 Юсуф уянгъанынен, Раббининъ мелеги онъа буюргъаныны япты ве Мерьемге эвленди,
Алла насыл эмир эткен олса, Нух ойле де япты.
Нух РАББИнинъ бутюн эмир эткенлерини япты.
Муса, РАББИ онъа насыл эмир эткен олса, эписини ойле де япты.
Сонъ Мескеннинъ устюнден орьтюни джайратты, орьтюлернинъ устюни, РАББИ эмир эткени киби, даа бир орьтюнен къапатты.
РАББИ эмир эткени киби, РАББИнинъ огюнде лампатларны къойды.
РАББИ онъа эмир эткени киби, ернинъ устюнде мис къокъулы отларны якъты.
РАББИ Мусагъа эмир эткени киби, Корюшюв Чадырына киргенде, къурбан ерине якъынлашкъанда, даима абдест ала эдилер.
«Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, Адыны Иммануэл къояджакълар». Иммануэл – «Алла бизнен» демектир.
амма апайы огъул тапмагъандже онен ятмады. Догъгъан огълунынъ Адыны Иса къойды.
Эгер сиз буюргъанларымны беджерсенъиз, сиз Меним достларымсыз.
Шу арада Раббининъ мелеги пейда олды, зинданны нур басты. Мелек Пётрнынъ къабургъасына тюртип: – Тез ол, тур! – деп оны уятты. Шу ань Пётрнынъ къолларындаки зынджырлар тюшип кетти.
Лякин гедже зинданнынъ къапуларыны Раббининъ мелеги ачты, эльчилерни тышарыгъа чыкъарды.