29 Иса оларгъа: – Бойле джинлерни тек дува ярдымынен къувмакъ мумкюн, – деди.
О вакъыт мен юзюмни Рабби-Таалягъа чевирдим, чувал безинден япылгъан урбаны кийип, кульде отурдым, аштан-сувдан вазгечтим, Аллагъа ялварып, дува окъудым.
О вакъыт джин бара да, озюнинъ янына башкъа, даа бетер еди джинни ала ве оларнен эвге кирип ерлеше. Сонъра, о адамнынъ алы эвелькисинден бетер ола. Бу ярамай несильнинъ алы да шойле оладжакъ.
Иса оларгъа: – Сизинъ иманынъыз аз. Сизге догърусыны айтам: сизинъ бир хардал урлугъы къадар иманынъыз олгъанда, сиз мына бу дагъгъа: «Бу ерден о ерге кочь», – дейджексиз, ве о кочеджек. Сонъ сиз япалмайджакъ шей олмайджакъ, – деди.
Сонъ, Иса эвге киргенде, шегиртлери, О, бир озю къалгъаныны беклеп: – Не ичюн биз бу джинни къувып чыкъаралмадыкъ? – деп сорадылар.
Олар шу ерден кетип, Галилеядан кечтилер. Иса оларнынъ олгъан ерини бир кимсе бильгенини истемей эди.
О вакъыт джин бара да, озюнинъ янына башкъа, даа бетер еди джинни ала ве оларнен эвге кирип ерлеше. Сонъра, о адамнынъ алы эвелькисинден бетер ола.
Эр бир иманлыларнынъ джемиети ичюн акъсакъалларны сайлап, башларына къолларыны къойдылар. Аштан-сувдан вазгечип, дува окъугъан сонъ, Раббиге иман эткен бу адамларны Раббининъ къолуна бердилер.
Беденимни къыйнайым, оны озюме къул япам, башкъаларыны огреткенимнен, озюм ляйыкъсыз олып къалмайым.
Агъыр иш яптым ве чокъ чекиштим, чокъ юкъусыз гедже корьдим, ачлыкъ ве сувсузлыкъ чектим, чокъ кере аштан-сувдан вазгечтим, сувукъ авада индже урбада юрдим.
Буны менден узакълаштырсын деп, Раббиге учь кере ялвардым.
котек ашагъанымызда, зынджырларда отургъанымызда, бизге къаршы чыкъкъанларгъа котерильгенимизде, агъыр иш эткенимизде, юкъусыз олгъанымызда, аштан-сувдан вазгечкенимизде, хызмет этемиз.
Эр тюрлю дува ве ялварувларнен, эр вакъыт Рухнен дува окъунъыз. Буны акъылынъызда тутып, бутюн азизлер ичюн эр вакъыт гъайретнен ялварынъыз.
Иманнен окъулгъан дува хастаны тедавийлер, Рабби оны аякъкъа котерир. Эгер хаста гуна япкъан олса, Рабби оны багъышлар.