26 Шейтан, баланы бар кучюнен къалтыратып, айгъырып чыкъып кетти. Огъланчыкъ исе олю киби къыбырдамайып ятып къалды. Чокъ адам оны ольди деп сайдылар.
Мен фыравунгъа келип, Сенинъ Адынъдан лаф этип башлагъанымдан сонъ, о, бу халкъкъа даа зияде яманлыкълар япмагъа башлады. Бизни къуртармагъа истединъ, лякин Озь халкъынъны къуртармадынъ, – деди.
Анда Онынъ алдына шу ерлерде яшагъан бир ханаанлы къадын кельди. – Эфендим, Давутнынъ Огълу, мени аджы! Къызымны джин урды, ве пек къыйнай, – деп къычырды.
Джин адамны сарсытып, къаба бир сеснен багъырып, онынъ ичинден чыкъты.
Шейтан онъа уджюм эткенде, оны ерге йыкътыра, баланынъ агъзындан копюк чыкъа, о, тишлерини гъыджырдатып, къатып къала, – деди. – Сенинъ шегиртлеринъе, шейтанны къувып чыкъарынъыз, деп ялвардым, лякин олар беджералмадылар.
Баланы Исанынъ янына кетирдилер. Шейтан Исаны корьгенинен, баланы къалтыратып башлады. Огъланчыкъ ерге йыкъылып, юварланды, агъзындан копюк чыкъа башлады.
Халкъ чапып келип топлангъаныны корьген Иса арам рухкъа эмир этти: – Эй, тильсизлик ве сагъырлыкъ руху, Мен санъа эмир этем: баладан чыкъ ве онъа къайтып кирме! – деди.
Амма Иса оны къолундан тутып котерди, бала аякъкъа турды.
Шимди къуванынъыз, эй, коклер ве анда яшагъанлар! Амма ер ве денъизнинъ алы беля! Шейтан алдынъызгъа тюшип, пек гъазапланды, чюнки вакъыт аз къалгъаныны бильди.