24 Шу ань баланынъ бабасы: – Инанам! Иманым аз олса, ярдым эт! – деп къычырды.
Бельки РАББИ ашалангъанымны корип, шимди сёгюшлер ашагъаным ичюн манъа мерамет эйлер.
– Артынъа къайт да, Хизкиягъа, халкъымнынъ укюмдарына, шойле айт: «РАББИ, Бабанъ Давутнынъ Алласы бойле дей: Мен сенинъ дуваларынъны эшиттим, козь яшларынъны корьдим. Мен сени тедавийледжегим. Учюнджи куню РАББИнинъ Сарайына кетеджексинъ.
Окълугъы оларнен толу адам бахтлыдыр! Араба къапуларында душманларнен давалашсалар, олар масхаралыкъ корьмез.
Я РАББИ, Озь шефкъатынъны менден аяма, Сенинъ севгинъ ве акъикъатынъ мени эр вакъыт сакъласын!
Оларгъа бойле хабер эт: – Козьлерим гедже-куньдюз, токътамаздан козьяш тёксюн; халкъымнынъ къызыны чокъ урдылар, ве о йыкъылды, пек агъыр яраланды.
Иса онъа: – «Къолунъдан кельсе»?! Иманлы адам эр шейни япа билир, – деди.
Халкъ чапып келип топлангъаныны корьген Иса арам рухкъа эмир этти: – Эй, тильсизлик ве сагъырлыкъ руху, Мен санъа эмир этем: баладан чыкъ ве онъа къайтып кирме! – деди.
Эльчилер Раббиге: – Иманымызны къуветлештир, – дедилер.
Исанынъ артында, аякълары янында турып, окюр-окюр агълай башлады. Козь яшлары Исанынъ аякъларына тамлай, къадын сачларынен оларны сюрте башлады, опе-опе къокъулы ягънен ягълады.
Сонъ къадынгъа таба айланып, Симонгъа: – Бу къадынны коресинъми? Мен сенинъ эвинъе кельгенимде, аякъларымны ювмагъа сув бермединъ. О исе, озюнинъ козь яшларынен аякъларымны ювып, сачларынен сюртти.
Пётр исе эп руя акъкъында тюшюнип отура эди. Мукъаддес Рух онъа: – Мына, учь адам сени къыдыра.
О манъа бойле деди: «Корнелий! Алла дуваларынъны эшитти, сен берген садакъаларынъ Алланынъ акъылына кельди.
Мен терен къайгъы ве юрек аджджысынен, эм де токътамагъан козьяшларнен яздым. Лякин сизлерни ынджытмагъа ниетленмей эдим, сизлерге олгъан буюк севгимни биледжегинъизни истей эдим.
Алла сизни Озь эйилигинен, иман ярдымынен къуртарды. Бу – сизинъ япкъанынъыз дегиль, Алланынъ бахшышыдыр.
сизлерге Месихке тек инанмакъ дегиль, Онынъ ичюн азап чекмек къысмет берильгендир.
Шу себептен биз эр вакъыт сизлер ичюн дува окъуймыз: Алла сизлерни сизинъ чагъырувынъызгъа ляйыкъ корьсюн ве Озь къудретинен бутюн яхшы истеклеринъизни ве иманынъызнынъ ишини беджерсин.
Агъа-къардашлар, биз сизлер ичюн эр вакъыт Аллагъа шукюр этмек керекмиз. Бу догърудыр, чюнки иманынъыз къавийлеше, озьара агъа-къардашлыкъ севгинъиз эп арта.
Эсимде сенинъ козьяшларынъны тутам, сени корьмеге ве къуванчкъа толмагъа истейим.
сонъ, бильгенинъизге коре, бабасындан яхшылыкъ тилеклерини истеди, амма ред этильди. Козьяш тёкип ялварса да, бабасынынъ фикирини денъиштирип оламады.
Буны япкъанда, иман башлыгъына, иманымызны къусурсыз япкъан Исагъа козь тикейик. О, къуванчкъа ляйыкъ олса да, масхаралыкътан къачмайып, хач устюндеки олюмге кетти ве Алла тахтынынъ онъ тарафында ерлешти.
Ер юзюнде яшагъан куньлеринде Месих пек багъырып ве козьяш тёкип, Оны олюмден къуртармагъа кучю олгъан Аллагъа ялварды ве дува окъуды. Иса юваш ве иманлы олгъаны ичюн, Алла Онынъ дуваларыны эшите эди.