17 Адамлардан бириси: – Оджам! Мен Санъа огълумны кетирдим; о тильсиз, онынъ ичине яман рух кирди.
Шундан сонъ Исанынъ алдына бир адамны кетирдилер. О кёр ве сагъыр тильсиз эди, чюнки оны джин ургъан. Иса оны тедавийледи, ве шу адам лаф этмеге ве корьмеге башлады.
– Эфендим, огълума мерамет эт! Онда тутарыкъ хасталыгъы бар, о пек чекише. Сыкъ-сыкъ де атешке, де сувгъа дала, – деди.
Олар кеткен сонъ, Исанынъ алдына бир джин ургъан тильсизни кетирдилер.
Исанынъ алдына, къолларынен тийип, хайыр дувасыны окъусын деп, балаларны кетирдилер. Шегиртлер исе оларгъа ёл бермедилер.
ярдым истеп ялварды: – Къызым олюм алында ята. Эвиме келип, онъа эллеринъни къойсанъ, о, сагъ къалып, тюзеледжек! – деди.
Бу къадын Сурие-Феникеден олгъан ве еудий дегиль экен. Исагъа риджа этип, къызындан шейтанны къувып чыкъармасыны истеди.
Иса шегиртлеринден: – Сиз оларнен не акъкъында давалашасыз? – деп сорады.
Шейтан онъа уджюм эткенде, оны ерге йыкътыра, баланынъ агъзындан копюк чыкъа, о, тишлерини гъыджырдатып, къатып къала, – деди. – Сенинъ шегиртлеринъе, шейтанны къувып чыкъарынъыз, деп ялвардым, лякин олар беджералмадылар.
Халкъ чапып келип топлангъаныны корьген Иса арам рухкъа эмир этти: – Эй, тильсизлик ве сагъырлыкъ руху, Мен санъа эмир этем: баладан чыкъ ве онъа къайтып кирме! – деди.
Бир кунь Иса тильсизлик джинини къувып чыкъарды. Джин чыкъкъан сонъ, тильсиз адам лаф этип башлады. Халкъ шашты.
Бирден халкъ ичинден бир адам багъырып: – Оджам, Санъа ялварам, огълумны бакъса, о меним бирден-бир балам!
Бу адам Исанынъ Еудиеден Галилеягъа къайткъаныны эшитип, Онынъ алдына барды ве олюм тёшегинде яткъан огълуны келип тедавийлемеси ичюн Исагъа ялварды.