32 Иса буны ачыкъ-айдын айта эди. Буны эшиткен Пётр, Исаны четке чекип, Оны азарлап башлады.
Пётр Оны четке чекип: – Алла сакъласын, Раббим! Сеннен бойле шей ич бир вакъыт олмаз! – деп, Оны азарлап башлады.
Иса исе башыны ястыкъкъа къойып, къайыкънынъ къуйругъы тарафында юкъламакъта эди. Шегиртлери Оны уятып: – Оджам! Биз сувгъа баткъанымыз Сен ичюн эп бирми? – дедилер.
Марта исе мусафирни сыйламакъ ичюн чапкъалай эди. Исанынъ янына келип: – Эфендим, къызкъардашым бутюн ишни манъа къалдыргъанына бакъмайсынъмы? Айтса онъа, манъа ярдым этсин! – деди.
Онынъ этрафыны еудийлернинъ башлыкълары сарып алдылар. – Даа не къадар Сен бизим сабырымызны сынайджакъсынъ? Эгер Сен Месих олсанъ, бизге ачыкътан-ачыкъ айт, – дедилер олар.
Сонъ Иса оларгъа ачыкътан айтты: – Лазар ольди.
Бу шейлерни Мен сизге кинаенен айттым. Лякин ойле бир вакъыт келе ки, энди сизге кинаенен айтмайджагъым, Баба акъкъында ачыкътан-ачыкъ айтаджагъым.
– Мына, шимди Сен ачыкъ-айдын айтасынъ, кинаенен лаф этмейсинъ, – деди шегиртлер Исагъа.
Иса онъа джевап берди: – Мен бутюн дюньягъа ачыкъ айттым. Эр вакъыт еудийлернинъ эписи топлашкъан синагогаларда ве Алланынъ Сарайында огреттим, гизли ич бир шей айтмадым.