36 Иса: – Бу аджайип шей акъкъында кимсеге айтманъыз, – деп буюрды. Амма О, не къадар: «Айтманъыз», – десе де, халкъ даа чокъ айтып юре эди.
Иса онъа: – Сакъын, буны кимсеге айтма! Лякин барып, озюнъни руханийге косьтер ве Муса буюргъан бахшышны кетирип бер; о, эписине шаатлыкъ олсун, – деди.
Амма Иса, Озю ким олгъаныны бильдирмеге кесен-кес ясакъ эте эди.
Иса исе оларгъа: – Буны кимсе бильмесин, – деп, къатты эмир этти. Къызчыкъкъа да аш берильмесини буюрды.
Шу дакъкъасы о адамнынъ къулакълары ачылды, тили къыбырдап башлады, ве айткъан сёзлери анълашылды.
Оларнынъ шашкъанларынынъ сынъыры ёкъ эди. – О, эр шейни яхшы япа, сагъырларны эшиттире, тильсизлерни лаф эттире, – дей эди олар.
Иса оны эвине ёллагъанда: – Койге кирме, – деди.
Дагъдан тюшкенде, Иса оларгъа: – Инсан Огълу олюлерден тирильмегендже, корьген шейлеринъизни ич кимсеге айтманъыз, – деп буюрды.