28 Къадын Онъа: – Лафынъ догъру, Оджам, лякин копеклер де балалардан софра тюбюне тюшкен отьмек уфакъларыны ашайлар да, – деп джевап берди.
Эй, дюньянынъ дёрт тарафындакилер! Манъа айланынъыз ве къуртулыш тапынъыз. Мен – Алла! Башкъасы ёкъ!
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
– Эбет, Эфендим, амма копеклер де эфендисининъ софрасындан тюшкен отьмек уфакъларыны ашайлар! – деди къадын. Сонъ Иса:
Ана ондан сонъ Коклердеки Бабанъызнынъ огъуллары олурсынъыз. О, Озь кунешине эмир эте, ве кунеш эм яхшы адамлар, эм яман адамлар устюне догъа. Алла инсафлылар ве инсафсызлар устюне ягъмур ягъдыра.
Иса онъа: – Башта балалар тойсун. Балалардан отьмекни алып, копеклерге ташламакъ яхшы дегильдир, – деди.
Иса къадынгъа: – Эвинъе бар, бу сёзлеринъ ичюн шейтан къызынъдан чыкъып кетти, – деди.
Мында еудийлернен башкъа халкълар арасында фаркъы ёкъ. Рабби – эписининъ Раббисидир, Онынъ къолу Оны чагъыргъан адамларнынъ эписине ачыкътыр.
Алла тек еудийлернинъ Алласымы? О, башкъа халкъларнынъ да Алласы дегильми? Эльбетте, О, башкъа халкъларнынъ да Алласы!
Манъа, бутюн азизлер арасында энъ кучюкке, бойле эйилик берильгендир: Месихнинъ акъылгъа етмез гузеллиги акъкъында Къуванчлы Хаберни чешит тюрлю халкъларгъа бильдирмек