39 Иса эвге киргенинен: – Сизлер неден кедерленесинъиз? Не ичюн агълайсынъыз? Бу бала ольмеген, о юкълап ята, – деди.
Ер юзюнинъ топрагъында юкълагъан адамларнынъ чокъусы уянаджакъ. Базыларына эбедий омюр бериледжек, башкъалары исе эбедиен айып ве масхаралыкъ алтында къаладжакъ.
О: – Бу ерден кетинъиз! Къызчыкъ ольмеген, о юкълай! – деди. Адамлар исе Онынъ устюнден кульдилер.
Синагога башлыгъы Яирнинъ эвине келип чыкъты, анда шашкъынлыкъны ве кескин сеслернен такъмакълап агълагъанларны корьди.
Онынъ устюнден кульгенлер де олды. Амма Иса, эписини тышарыгъа чыкъарып, тек къызчыкънынъ ана-бабасынен Озь шегиртлеринен берабер къызчыкъ яткъан одагъа кирди.
Павел ашагъа тюшип, огъланнынъ устюне озюни ташлады да, оны къучакълап: «Къасевет этменъиз, онынъ джаны озюндедир!» – деди.
Шу себептен чокъунъыз зайыф ве хаста оласынъыз, ольгенлер де аз дегиль.
Иса биз ичюн ольди, ве шунынъ ичюн биз тири я да олю олсакъ да, Онен берабер яшайджакъмыз.