33 Озюне не олгъаныны анълагъан къадын къоркъып-къалтырап Исанынъ алдына кельди де, Онынъ аякълары тюбюне озюни ташлап, бутюн акъикъатны айтып берди.
Я РАББИ, Санъа умют багъладым, мен ич бир вакъыт утанмайым! Озь догърулыгъынъда къуртар мени!
Шегиртлери къоркъып шашып къалдылар. Бири-бирлеринден: – Кимдир бу я? Ель де, голь де Онъа бойсуналар! – деп сораштылар.
Амма Иса буны япкъан къадынны этрафында козьлеринен къыдыра эди.
Иса исе онъа: – Къызым, сени иманынъ тедавийледи. Тынчлыкънен бар ве хасталыгъынъдан азат ол, – деди.
Мелекни корьген Зекъарья шашмалады ве къоркъты.
Мерьем шашмалады. Мелек онъа берген селямнынъ манасы не анълаткъаныны бильмей эди.
Япкъаныны гизлеп оламайджагъыны анълагъан къадын къоркъудан къалтырап, чыкъты, Исанынъ аякъларына йыкъылып, бутюн халкъ огюнде Исагъа не себептен тийгенини ве бирден тюзельгенини айтты.