37 Сонъ бирден ойле бир кучьлю фуртуна къопты ки, къайыкъкъа далгъалар урулып, оны толдурып башладылар.
О вакъыт РАББИ Шейтангъа: – Яхшы, онынъ бутюн малы-мулькюнен не япмагъа истесенъ, яп, янъгъыз озюне тийме, – деди. Сонъра Шейтан РАББИнинъ огюнден кетти.
апансыздан сахра тарафтан буюк боран къопып, дёрт тарафтан эвге урды ве эвни йыкъты. Эв йыкъылды, ве балаларынънен хызметчилеринъ ольди. Янъгъыз мен къуртулдым ве санъа бу хаберни кетирдим, – деди.
О заман РАББИ денъизде буюк бир ель котерди. Денъизде буюк бир фуртуна къопты, геми парчаланаджакъ киби олды.
Олар, адамларны къалдырып, къайыкъта отургъан Исаны озьлеринен берабер алдылар. Янларында башкъа къайыкълар да бар эди.
Иса исе башыны ястыкъкъа къойып, къайыкънынъ къуйругъы тарафында юкъламакъта эди. Шегиртлери Оны уятып: – Оджам! Биз сувгъа баткъанымыз Сен ичюн эп бирми? – дедилер.
Геми сай бир ерге тюшип, къумгъа отурды. Гемининъ бурну къумгъа батып къыбырдамайып къалды, къуйругъы исе далгъаларнынъ кучюнден парчаланып башлады.
Мени учь кере таякънен, бир кере ташнен котекледилер, учь кере гемиде къазагъа огърадым, бир гедже ве бир кунь ачыкъ денъизде къалдым.