29 Кечип кетеяткъанлар башларыны саллап, Исагъа куфюр сёзлер айта эдилер: – Эй, Сен, Алланынъ Сарайыны йыкъкъан ве учь кунь ичинде къургъан адам! – дедилер.
Эй, сизлер, ёлдан кечкенлер! Башларынъызгъа бу тюшмесин! Бакъынъыз да корюнъиз, хасталыгъыма ошагъан хасталыкъ бармы? Бу хасталыкъны РАББИ башыма гъазабы алевленген куню ёллады!
Ерусалим къызы акъкъында ёлдан кечкен эр кес эль чырпып, устьлеринден кулип, сызгъыраджакъ, баш саллайджакъ ве: «Энъ дюльбер айтылгъан, бутюн ернинъ къуванчы сайылгъан шеэр бумы?» – деп сорайджакълар.
– Мына бу адам: «Мен Алланынъ Сарайыны йыкъып, учь куньде кене къурып олурым», – деди.
– О: «Инсан къолунен къурулгъан Алланынъ бу Сарайыны бозып, учь куньде адам къолунен къурулмагъан, башкъа Сарайны къурарым», – дегенини эшиттик, – дей эдилер.
– Озюнъни къуртарса, хачтан тюшсе!