27 Иса шегиртлерине: – Сиз эпинъиз ёлдан уруладжакъсыз. Языда шойле язылгъан: Чобанны урып йыкъсам – къойлар да дагъытыладжакъ.
– Эй, къылыч! Меним чобаныма, Манъа якъын адамгъа къаршы котериль! – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Чобанны ур да, къойлар тараф-тараф къачсын. Мен кичик къозуларгъа къаршы чыкъаджагъым.
Мен ичюн ёлдан урулмагъан адам бахтлыдыр! – деди.
Шу арада Иса шегиртлерине: – Бу гедже эпинъиз Меним ичюн ёлдан уруладжакъсыз. Языда шойле язылгъан: Чобанны урып йыкъсам – сюрюдеки къойлар да дагъытыладжакъ.
Сиз ёлдан урулманъыз деп, Мен буны сизге айттым.
– Мына, ойле вакъыт келеята ве энди кельди ки, эр биринъиз озь тарафынъызгъа къачаджакъсыз, ве Мен бир Озюм олып къаладжагъым. Амма Мен ялынъыз дегилим, чюнки Баба Меннен берабер.
Озюмни биринджи кере къорчалагъанымда, ич кимсе меним тарафымны алмады, аксине, эписи мени ташлап кеттилер. Олар бунынъ ичюн джевап бермесин.