35 Бунынъ ичюн эр заман азыр олунъыз. Эв саиби не вакъыт келеджегини – акъшаммы, яры геджедеми, хоразлар къычыргъандамы, я да саба эртеми – бильмейсиз.
Танъ атмаздан эвель Иса шегиртлери тарафына ёл алды, голь устюнден юрип кетти.
Бунынъ ичюн эр заман азыр олунъыз. Раббинъиз не заман келеджегини бильмейсинъиз.
Лякин шуны билинъиз: эв саиби хырсыз гедженинъ къайсы саатинде келеджегини бильсе, юкъламайып, хырсызгъа эвине кирмеге ёл бермез эди.
Бойледже, сизлер де азыр олунъыз. Инсан Огълу сиз беклемеген саатте къайтып келеджек.
Сакът олунъыз! Козь-къулакъ олып турунъыз, чюнки бу заман не вакъыт келеджегини бильмейсиз.
Сизлерге не айткъан олсам, эписине де шуны айтам: козь-къулакъ олунъыз!
Иса онъа: – Санъа догърусыны айтам: бугунь, шу геджеси, хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджексинъ, – деди.
Ель шегиртлернинъ къайыгъына къаршы эсмекте эди. Иса оларнынъ къайыкъта ельге къаршы ялдап къыйналгъанларыны корип, танъ атмаздан сув устюне басып, шегиртлери тарафкъа ёл алды. Оларгъа якъынлашып, янларындан кечип кеткен киби олды.