15 Дам устюнде тургъан адам ашагъа тюшип, бир шей алмакъ ичюн эвине кирмесин.
Лякин анда тез-тез чап. Сен анда кельмегендже, Мен ишлеримни башлап оламайджагъым. Бундан сонъ бу шеэр Цоар деп адландырылды.
Лутнынъ къадыны исе артына айланып бакъты ве туз диреги олып къалды.
Шейтан РАББИге: – Джангъа джан, – деп джевап берди. – Адам озь джаны ичюн эр шейини берер.
Зекялы адам келеяткъан беляны коре ве сакълана, саде исе, огге атылып, зарарлана.
Тарлада олгъан адам усть урбасыны алмагъа къайтып бармасын.
Ашкъа тойгъанымыздан сонъ, богъдайны денъизге атып, гемини енгиллештирдилер.
Нух даа корюнмеген, амма келеджек шейлер акъкъында хабер алгъанда, озь эв адамларыны къуртармакъ ичюн, Алладан къоркъып, иман ярдымынен буюк бир сандыкъ ясады. О, иман ярдымынен дюньяны укюм этти, озю исе иманы ичюн инсафлы деп сайылды.