42 Бир фукъаре тул къадын келип, эки капик ташлады.
Ах, сен анамнынъ сютюни эмген агъам олгъайдынъ! Ойле олса, сени ёлда расткетирип, опер эдим, кимсе де мени яманламаз эди.
Ве ким бу адий ве кучюк адамларнынъ бирисине, о – Меним шегиртим олгъаны ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
Санъа догърусыны айтам: сонъки капигинъни бермегендже о ерден чыкъып оламазсынъ!
Сонъ Иса, садакъа сандыгъынынъ къаршысында отурып, халкънынъ къутугъа пара насыл ташлагъаныны бакъмакъта эди. Чокъ зенгинлер чокъ пара ташладылар.
Иса шегиртлерини янына чагъырып: – Сизлерге догърусыны айтам: бу фукъаре тул къадын къутугъа эписинден чокъ акъча ташлады.
Санъа догърусыны айтам: борджунънынъ сонъки капигини бермегендже, андан чыкъамазсынъ, – деди.
Олардан гъайры, бир фукъаре тул къадыннынъ эки капик ташлагъаныны корьди.
Эгер керчектен ярдым этмеге истесенъиз, бахшышы къабул этильсин деп, эр бир адам озь бахшышыны къолунда олгъанына коре берсин.
Олар агъыр сынавлардан кечкен олсалар да, буюк къуванчкъа толып ташалар, терен фукъареликте олсалар да, буюк бахшышларны бермеге истегини косьтерелер.
