31 Олар озьара давалаша башладылар: «Эгер “Алладан”, – десек, О: “Не ичюн Ягъягъа инанмадынъыз?” – деп сорайджакъ.
Олар исе озьара: «Буны отьмек алмагъанымыз ичюн айтты», – дедилер.
Ягъя халкъны сувгъа батырып чыкъаргъаны Алладан я да адамларданмы? Манъа джевап беринъ.
“Адамлардан”, – десек исе…?» Амма олар халкътан къоркъа эдилер. Эписи адамлар Ягъяны пейгъамбер деп сая эдилер.
Ягъя О акъкъында шаатлыкъ эте ве къычырып айта эди: – Мен: «Меним артымдан Келеяткъан менден буюк, чюнки О менден эвель бар эди», – дей эдим. Буны мен бу адам акъкъында айттым.
Эртеси куню Ягъя Исанынъ якъынлашкъаныны корип, шойле деди: – Мына Алланынъ Къозусы! О, Озюне дюньянынъ гунасыны ала.
Энди мен корьдим ве шаатлыкъ эттим: мына бу Адам – Алланынъ Огълудыр.
Кечип кетеяткъан Исагъа дикъкъатнен бакъып: – Мына Алланынъ Къозусыдыр! – деди.