Сулейман анасына джевап берип: – Нечюн сен Адонья ичюн тек шунамлы Авишагъны сорайсынъ? О ичюн падишалыкъны да сора! О, меним буюк агъам да! Онынъ ичюн, руханий Авиатар ичюн де, Церуя огълу Ёав ичюн де сора! – деди.
Сен исе озюнъе чокъ шей сорайсынъ. Сорама! Мына, Мен эр бир тири джаннынъ башына яман беля тюшюреджегим, – дей РАББИ. – Эр юреджек еринъде исе сенинъ джанынъны къорчалайджагъым».
Биз кучьсюз олгъанымызда, бизге Рух ярдым эте. Биз насыл ве не акъкъында дува окъумакъ кереклигини бильмеймиз, амма Рухнынъ Озю инъильдеп, айтылмагъан сёзлернен биз ичюн Алланы чагъыра.