5 РАББИнинъ буюк ве къоркъунчлы куню кельмезден эвель, Мен сизге Ильяс пейгъамберни ёллайджагъым.
– Раббининъ ёлуны азырланъыз, бакъымсыз ерлерде Алламыз кечеджек ёлны тюм-тюз этинъиз! – деп къычыра сахрада бир сес.
Кунешни къаранлыкъ къаплайджакъ, ай къангъа бояланаджакъ. Ве ондан сонъ РАББИнинъ буюк ве къоркъунчлы куню келеджек.
РАББИнинъ буюк куню якъын. О, якъын ве ашыкъып келе. РАББИнинъ куню гъамлы кунь оладжакъ. О вакъыт джесюр аскерлер биле гъамнен къычыраджакъ!
– Мына, Мен хаберджимни ёллайым. О, Меним огюмде ёлны азырлайджакъ. О вакъыт сиз къыдыргъан Рабби апансыздан Озь Сарайына келеджек. Сиз истеген васиет хаберджиси шимди келеята, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
– Мына, фурун киби янгъан кунь келе. О вакъыт эписи къопайлар ве яманлыкъ япкъанлар тобан киби оладжакълар, ве келеяткъан кунь оларны якъаджакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Оларда не тамыр, не пытакъ къалдырылмайджакъ.
Ильяснынъ руху ве къудретине толып, Раббиден эвель кетеджек, бабаларнынъ юреклерини балаларына бакътырып, бойсунмагъанларны инсафлы ёлгъа къайтараджакъ, Раббиге яхшы азырландырылгъан халкъны теслим этеджек.
Бакъса, кок шуретинде келип, эки адам – Муса ве Ильяс – Исанен субетлеше башладылар, Онынъ Ерусалимге барып, бу дюньядан кетеджеги акъкъында айта эдилер.
Олар ондан: – Ойле олса, сен Ильяс оласынъмы? – деп сорадылар. – Ёкъ, мен о дегилим! – деди о. – Анавы Пейгъамберсинъми? – Ёкъ! – деп джевап берди о.
Олар Ягъядан: – Эгер сен не Месих, не Ильяс, не Анавы Пейгъамбер олсанъ, не ичюн халкъны сувгъа батырып чыкъарасынъ? – деп сорадылар.
Алланынъ буюк гъазап куню кельди! Онъа ким даянып олур?! – деп ялвара башладылар.