3 Сиз яманлыкъ япкъанларны басаджакъсынъыз, ве олар Мен арекет этеджек кунюмде аякъларынъызнынъ тюбюнде тоз оладжакълар, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Сен ве Адемнинъ апайы бири-биринъизни корьмеге козюнъиз олмайджакъ. Сенинъ баланъ ве апайнынъ баласы бири-бирине эр вакъыт душман оладжакълар. Апайнынъ огълу башынъа уджюм этеджектир, сен исе онынъ табанына уджюм этеджексинъ, – деди.
Мен оларны енъем, агъыр яралайым. Олар бир даа котерильмейлер, аягъым астына йыкъылалар.
Мен оларны тозгъа айландырам, ердеки топракъ киби япам, сокъакъ чамурыны киби таптап эзем.
Къуйругъы кедр тереги киби къатты, бутындаки дамарлары сым-сыкътыр.
О, парчачыкълар киби Озь бурчагъыны ташлай; Онынъ аязына ким даяныр?
Аллагъа къурбан ерине шукюр кетир, Юдже Аллагъа берген адакъларынъны беджер.
Инсафлы адам хурма тереги киби гуль ача, Ливандаки кедр тереги киби юкселип осе.
РАББИнинъ къолу бу дагъда къаладжакъ. Моав исе, тобан кубре чукъурында тапталгъаны дайын, озь еринде тапталаджакъ.
Гъариплер шеэрни аякъларнен таптайлар, фукъарелер анда юрелер.
Меним эписи кучьлю адамларымны Рабби ёкъ этти; йигитлеримни йыкъмакъ ичюн, манъа къаршы чокъ адамны топлады; юзюмни баскъаны киби, Рабби Ехуда къызыны таптады.
Гуналарынъ чокълугъынен, тиджаретте алдаткъанынънен сен азиз ерлеринъни арамладынъ. Мен сенинъ ичинъден бир атеш чыкъардым, ве о атеш сени якъты. Эписи бакъкъанларнынъ козю огюнде сени ер юзюндеки кульге чевирдим.
Олардан сонъ Юдже Алланынъ азизлери падишалыкъны аладжакъ ве эбедиен падишалыкъны тутаджакълар.
О вакъыт Юдже Алла Озь азиз халкъына падишалыкъ япмагъа кучюни береджек, ве олар бутюн ер юзюндеки падишалыкъларнынъ устюнде акимиетнен ве улулыкънен падишалыкъ этеджек. Онынъ падишалыгъы эбедий оладжакъ, ве бутюн акимиетлер онъа бойсунып хызмет этеджеклер.
Якъупнынъ къалгъан огъуллары халкъларнынъ арасында, чокъ миллетлернинъ арасында кийик айванларнынъ арасында арслан киби оладжакъ, къой сюрюсинде яш арслан киби оладжакъ. О, атыладжакъ, таптайджакъ ве парчалайджакъ, къуртулмагъа имкян къалдырмайджакъ.
Бунынъ эписини душманым кореджек, манъа: «Къайда РАББИ, сенинъ Алланъ?» – деп айткъан душман утанаджакъ. Оны, сокъакътаки чамур киби, таптайджакълар, козьлерим буны корип тояджакъ.
Олар батырлар киби олур, сокъакълардаки чамур киби, дженкте душманларыны басаджакъ. РАББИ оларнен олгъаны ичюн, дженклешеджеклер ве атлыларны масхара этеджеклер.
– Олар Менимки оладжакълар, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – О куню Мен оларны Озюмнинъки, Меним барлыгъым деп япаджагъым. Баба озюне хызмет эткен огълуны насыл аджыса, Мен де оларны ойле аджыйджагъым.
Тынчлыкъ-аманлыкъ берген Алла тез арада Шейтанны аякъларынъыз астына ташлайджакъ. Рабби Иса Месихнинъ эйилиги сизлернен олсун.
Единджи мелек боразан чалды. Кокте кучьлю сеслер янъгъырады: – Бу дюньянынъ падишалыгъы Раббимизнинъ ве Онынъ Месихининъ падишалыгъы олды. О, эбедиен падишалыкъ япаджакъ.
Юзюм салкъымлары шеэрнинъ тышында сыкъылды. Ондан акъып чыкъкъан къан бир озен олып, 320 километр узакълыгъына барды, атнынъ югенине къадар котерильди.