Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Малакий 3:16 - Мукъаддес Китап

16 РАББИден къоркъкъанлар исе бири-биринен лаф эте, РАББИ эшите ве динълей эди. Ондан къоркъкъанлар ве Онынъ Адына сайгъы косьтергенлер акъкъында хатыра китабы РАББИнинъ огюнде язылды.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Малакий 3:16
64 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

– Огълангъа къаршы къолунъны котерме, онъа асыл бир шей япма. Энди Мен билем ки, сен Алладан къоркъасынъ. Бирден-бир огълунъны Манъа бермеге аджымадынъ, – деди Мелек.


Падиша Давут озюнинъ сарайында ерлешкен сонъ, РАББИ онынъ этрафындаки бутюн душманларына оны къасеветлендирмеге ёл бермеди.


Мен сенден кетсем, РАББИнинъ Руху сени бильмем къайда алып кетер. Мен Ахавгъа хабер этип де, о сени тапалмаса, мени ольдюрир. Мен исе, сенинъ къулунъ, яшлыгъымдан РАББИден къоркъам.


Ахав сарай башлыгъы Овадьяны чагъыртты. Овадья РАББИден пек къоркъкъан адам эди.


Давут бабамнынъ юрегинде РАББИнинъ Намына, Исраильнинъ Алласына Сарай къурмакъ ниети бар эди.


Я Рабби, Санъа ялварам, къулунънынъ дуваларына къулакъ ас, Сенинъ Адынъдан севинген ве Сенден къоркъкъан къулларынънынъ дуваларыны да эшит. Шимди манъа, къулунъа, къысмет эт. Мен шу адамнынъ козьлеринде мерамет къазанайым!» О вакъыт мен падишанынъ сакиси эдим.


Иш огренильди, ве лаф догъру олгъаны билинди. Эки везирни исе терекке астылар. Бу вакъиа падишанынъ огюнде куньделик тарих китабына язылгъан эди.


О гедже падишанынъ юкъусы къачты, ве о, хатыралыкъ куньделик тарих китабыны кетирмеге буюрды. Китапны падишагъа окъуп башладылар.


ве адамгъа: «РАББИден къоркъмакъ – икметтир, яманлыкътан узакъ олмакъ – анълавдыр», – деди.


РАББИ Озь Мукъаддес Сарайындадыр. РАББИ коклерде, Озь тахтында отура. Онынъ козьлери корелер; Онынъ бакъышы инсан огъулларыны сынавдан кечире.


Багъларыны ве инджир тереклерини урып йыкъты, эм оларнынъ ерлеринде тереклерни парчалады.


Ярамай буны корип гъазапланыр, тишлерини гъыджырдатып озюни ашар, ярамайларнынъ истеги бошуна чыкъар.


йылан киби, тиллерини къайрайлар, дудакъларынынъ ичинде къара йыланнынъ зеэри бар. Сэла


Сен юрегимни сынадынъ, гедже манъа кельдинъ. Сен мени сынадынъ ве ич бир яманлыкъ тапмадынъ. Дудакъларым гуна япмайджакъ, къарарына кельдим.


Сен онъа эбедий бахшышларны бердинъ, Сенинъ юзюнъ онъа къуванч кетирди.


Инсафлылар чагъырса, РАББИ эшитир, бутюн белялардан оларны къорчалар.


Амма мен сюрюнгенде, олар къуванып топланды; манъа уджюм эткенлер, мен бильмейим не ичюн, манъа къаршы топлашты, токътамайып мени къараладылар.


Юрегим азыр, эй, Алла, юрегим азыр. Мен Санъа йыр йырлайджагъым, Сени шуретлейджегим!


Уян, эй, шуретим! Уянынъыз, эй, арфа ве сантыр! Мен эрте тураджагъым.


Ялварам, оларнынъ бу гуналарыны багъышла. Багъышламасанъ, адымны Сенинъ Китабынъдан силип ташла, – деди.


Икметли адамларнен акъыл танышкъан адам икметли олур, акъылсызларнен иш туткъан адам исе белягъа огърар.


Санъа бутюнлей ишангъангъа тынчлыкъ-аманлыкъ бересинъ, иманлары сарсылмаз олгъанны сакълайсынъ, чюнки о, Санъа ишана.


Я РАББИ! Къарарларынъ ёлунда кетип, Санъа ишанамыз! Адынъны чагъырмагъа, Сени тюшюнмеге – джанларымызнынъ истегидир!


Сионда къалдырылгъанларгъа, Ерусалимде сагъ къалгъанларгъа, Ерусалимде яшамакъ ичюн Алла сайлагъан эр кеске «азиз» дейджеклер.


Аранъыздан РАББИден ким къоркъа? Къулунынъ сёзюни ким тута? Ярыкъ олмайып, къаранлыкъта юргенлер РАББИнинъ Адына ишансын, Алласына таянсын.


Бу огюмде язылгъандыр; индемейджегим, джезалайджагъым, акъларынъызны береджегим.


Эфраимнинъ фигъан къопаргъаныны эшитем: «Сен мени джезаладынъ, инат бузав дайын, мен джезаландым. Къайтар мени, ве мен къайтарым, Сен – РАББИ, меним Алламсынъ.


Мен гъайретнен динъледим, лякин догърусыны айтмадылар, кимсе озь яманлыгъы ичюн пешман этмеди, кимсе «Недир япкъаным?» – деп сорамады, дженкке атылгъан ат киби, эр бири озь ёлуна къайтты.


онъа шойле деди: – Бутюн Ерусалим шеэрини кечип, оларнынъ арасында япылгъан пис шейлер акъкъында къайгъырып къасевет эткен адамларнынъ манълайына тамгъа къой.


О заман сенинъ халкъынъны къорчалагъан буюк башлыкъ Микъаиль келеджек. Адамлар дюньяда яшап башлагъан вакъыттан берли шу вакъыткъадже олмагъан беля заманлары оладжакъ. Лякин бу заманда сенинъ халкъынъдан Китапта язылгъанларнынъ эписи къуртуладжакъ.


Ондан атеш озени чыкъып акъа эди. Бинълердже бинълер Онъа хызмет эте эдилер. Он бинълердже он бинълер Онынъ огюнде тура эдилер. Къадылар отурды, ве бурулгъан кягъытлар ачылды.


Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Суд этмек ичюн сизге келеджегим ве этнеджилерни, къоранта садыкълыгъыны бозгъанларны, ялан шаатлыкъ эткенлерни, ыргъатнынъ къазанчыны озь вакътына бермегенлерни, тулны ве оксюзни къыйнагъанларны, кельмешеклерден адалет акъкъыны тартып алгъанларны, Менден къоркъмагъанларны тез мейдангъа чыкъараджагъым.


Амма Адыма сайгъы косьтергенлер ичюн, догърулыкъ кунеши догъаджакъ ве нурларынен шифа кетиреджек. Ве сиз чыкъып, бакъылгъан бузавлар киби, сычрайджакъсынъыз.


О вакъыт Анна да, оларнынъ янына барып, Аллагъа шукюр этти ве Ерусалимнинъ къуртуладжагъыны беклеп тургъанларнынъ эписине бала акъкъында айтып башлады.


Олар шеэрге кирип, яшагъан эвине бардылар ве экинджи къаткъа чыкътылар. Булар Пётр, Якъуп, Юхан ве Андрей, Филип ве Тома, Бартоломай ве Матта, Алфей огълу Якъуп, Ветанпервер Симон ве Якъуп огълу Иуда.


ве бутюн эвдекилеринен берабер Алладан къоркъкъан ве диндар бир адам эди. Халкъкъа чокътан-чокъ садакъа берип, эр вакъыт Аллагъа дува окъуй эди.


Берекет Байрамы кельгенде, шегиртлернинъ эписи бир ерде топлашып тура эдилер.


О вакъыт, Еудие, Галилея ве Самариеде иманлылар джемиети ичюн тынчлыкъ девири кельди. Иманлылар Раббиден къоркъып, иманда къавийлешип яшай эди. Мукъаддес Рухнынъ ярдымынен оларнынъ сайысы эп арта эди.


зебурлар, макътав йырлары ве рухий тюркюлерни айтып, бири-биринъизнен лаф этинъиз, юреклеринъизде Раббиге йырланъыз ве макътавлар айтынъыз


Шунынъ ичюн, шимди япкъанынъыз киби, бири-биринъизни юреклендиринъиз ве къавийлештиринъиз.


Сизлерге даа ялварамыз, агъа-къардашлар: тенбеллерни огютленъиз, рухтан тюшкенлерни юреклендиринъиз, кучьсюзлерге ярдым этинъиз, эписине сабырлы олунъыз.


Бири-биримизге дикъкъатлы олайыкъ, бири-биримизни севмеге ве хайырлы ишлерни япмагъа юреклендирейик.


Ич биринъиз Алланынъ эйилигини ред этменъиз деп, дикъкъатлы олунъыз. Аранъызда аджджы тамыргъа ошагъан адам олмасын, ёкъса о сизге зарар кетиреджек ве чокъ адамларны арамлайджакъ.


Ич кимсе гунагъа алданмасын, юрегини таш киби этмесин деп, «бугунь» демеге даа мумкюн олгъанда, бири-биринъизге эр кунь акъыл огретинъиз.


Я Рабби! Сенден ким къоркъмаз, Адынъны ким шуретлемез? Ялынъыз Сен Мукъаддессинъ. Бутюн халкълар янынъа келип, Санъа ибадет этеджеклер, чюнки эр кеске адалетли арекетлеринъ ачылды.


Мен Алланынъ тахты алдында тургъан буюк ве кичик олюлерни корьдим. Китаплар ачылды. Яшайыш китабы деген башкъа бир китап да ачылды. Олюлернинъ эр бири китапларда язылгъан ишлерине коре суд этильди.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ