13 – Манъа къаршы юзьсюз сёзлер айттынъыз, – дей РАББИ. – Сиз исе: «Санъа къаршы не айттыкъ?» – деп сорарсынъыз.
Нечюн Аллагъа къаршы чыкъасынъ? Нечюн бойле лафлар айтасынъ?
Оларны бирликте топракъта сакъла, гизли ерде оларны къапат.
Амма фыравун: – РАББИ ким олгъан? Не ичюн Онынъ сёзюни динълеп, манъа Исраиль халкъыны йибермек керек? Мен РАББИни бильмейим ве исраиллилерни йибермем, – деди.
Ерусалим сюрюнди, Ехуда йыкъылды. Айткъанларынен япкъанлары РАББИге къаршыдыр, Онынъ шуретли козьлерине къаршы акъаретнен чыкъалар!
Кимни сёгдинъ, кимни ашаладынъ? Кимге сес котерип, юкъарыдан бакътынъ? Исраильнинъ Азизине!
Эй, юреклери инат олгъанлар, догърулыкътан узакълашкъанлар! Мени динъленъиз!
Олар айталар ки: – Ашыкъсын, истеген ишини тездже япсын, бизлер корейик! Исраиль Азизининъ ниети беджерильсин, бизлер билейик!
Лякин Коклернинъ Къыраличесине къокъулы отларны якъмакътан, ичимлик бахшышларыны кетирмектен вазгечкенимизден сонъ, эр шейде ёкълукъ коремиз, къылычтан ве ачлыкътан гъайып оламыз.
Пис ишлерни япкъанда, утандылармы? Ёкъ! Ич утанмайып, къызарып бозармайлар да! Онынъ ичюн тюшкенлернинъ арасына тюшеджеклер, джезанен кельгенимде, ерге йыкъыладжакълар, – дей РАББИ.
Сизлер: «Раббининъ ёлу догъру дегиль», – дерсинъиз. Эй, Исраиль халкъы, динъле! Меним ёлум догъру дегильми? Сизлернинъ ёлларынъыз догъру дегиль!
Сизлер Меним огюмде макътандынъыз, Манъа къаршы чокъ лаф эттинъиз. Мен буны эшиттим.
Олар къайтты, амма Юдже Раббиге дегиль, ишанчсыз яй киби олды. Башлыкъларыны арсыз тиллери ичюн къылычнен ольдюрир, бунынъ ичюн оларнынъ устюнден Мысыр топрагъында кулерлер.
«Не ичюн?» – деп сорайсынъыз. Чюнки сен яш олгъанда апайынъа эвленген вакъытта РАББИ бунынъ шааты эди. Шимди сен апайынъа хаинлик яптынъ. О исе сенинъ ёлдашынъ ве къанун боюнджа апайынъдыр.
Сиз сёзлеринъизнен РАББИни ачувландырдынъыз. «Оны не ичюн ачувландырдыкъ?» – деп сорарсыз. Чюнки сиз: «Яманлыкъ эткен эр кес РАББИнинъ козюнде яхшыдыр. О, олардан разы», я да «Адалетли суд япкъан Алла не ерде?» – дейсинъиз.
– Эписи халкълар сизни бахтлы деп саяджакълар, чюнки топрагъынъыз истенильген ер оладжакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Сиз бойле дединъиз: «Аллагъа хызмет этмек бошунадыр. Онынъ къарарларыны беджергенимизден, Ордулар РАББИсининъ огюнде гъамнен агълап юргенимизден не файда?
Адам Алладан хырсызлап олурмы? Сиз исе Менден хырсызлайсынъыз. «Насыл этип Сенден хырсызладыкъ?» – деп сорарсыз. Онда бир пайны ве къурбанларны кетирмейип, сиз Менден хырсызлайсынъыз.
Эй, адам, сен кимсинъ? Аллагъа сёз къайтарырсынъмы? Чёльмек чёльмекчиге: «Мени не ичюн бойле ясадынъ?» – дерми?
О, эр шейге къаршы чыкъаджакъ, озюни «Алла» ве «азизлик» адлангъан эр шейден юксельтеджек ве Алланынъ Сарайында озюни отуртып, озюни Алла деп, косьтереджек.