12 – Эписи халкълар сизни бахтлы деп саяджакълар, чюнки топрагъынъыз истенильген ер оладжакъ, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
О заманларда чокъ адамлар Ерусалимге РАББИге бахшышлар ве Ехуданынъ падишасына Хизкиягъа къыйметли шейлер алып кетирдилер. Бундан сонъ о, бутюн халкъларнынъ козюнде юксельди.
Мен Алланынъ азиз ерине кирмегенимдже, оларнынъ сонъу не оладжагъыны анъламадым!
Миллетлер арасында оларнынъ балаларыны биледжеклер, халкъларнынъ арасында эвлятлары намлы оладжакълар. Оларны корьген эр кес биледжеклер ки, олар – РАББИнинъ багъышлагъан эвлятларыдыр.
Эндиден сонъ санъа «къувулгъан» демейджеклер, топрагъынъа «харап этильген» айтмайджакълар, бунынъ ерине санъа «севимли», топрагъынъа «эвли» дениледжек. Сеннен РАББИнинъ разылыгъы оладжакъ, топрагъынъ акъайсыз олмайджакъ.
Огълан къызгъа эвленген дайын, огъулларынъ да санъа ойле эвленеджек. Киев келинге насыл къуванса, Алланъ да санъа ойле къуванаджакъ.
Ер юзюндеки бутюн халкъларнынъ огюнде бу шеэр Манъа къуванчлы нам, макътав ве урьмет кетиреджек. Ерусалим халкъына эткен яхшылыгъым акъкъында эшиткенде, бу халкълар шашып къаладжакълар, бу халкъкъа багъышлагъан тынчлыкъ-аманлыкъ акъкъында билип, титрейджеклер.
Гузель топракъкъа да киреджек. Чокъ мемлекет енъиледжек, лякин Эдом, Моав ве Аммон огъулларынынъ башлыкълары къолундан къуртуладжакъ.
Бойнузларнынъ биринден башкъа бир кучюк бойнуз чыкъты ве дженюпке, куньдогъушкъа ве гузель топракъкъа догъру узанды.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – О куньлерде чешит тилли халкълардан олгъан он адам бир ехудалынынъ урбасы этегинден тутаджакъ ве: «Биз сизнен кетеджекмиз, чюнки Алла сизнен олгъаныны эшиттик», – дейджеклер.
– Манъа къаршы юзьсюз сёзлер айттынъыз, – дей РАББИ. – Сиз исе: «Санъа къаршы не айттыкъ?» – деп сорарсынъыз.
Алла къулунынъ алчакъгонъюллигини корьди. Шимдиден сонъ адамларнынъ бутюн несиллери манъа «бахтлы» дейджеклер.
Алланъ олгъан РАББИ бу топракъны эйбетлей. Йылнынъ башындан сонъунадже Алланъ олгъан РАББИнинъ козьлери андадыр.