13 Сиз даа буны япасынъыз: къычырып агълайсынъыз, РАББИнинъ къурбан ерине козьяшлар тёкесинъиз, лякин РАББИ бахшышларынъызгъа бакъмай, ве къолларынъыз кетирген къурбанлар Онынъ разылыгъыны къазанмай.
Бир кунь акъайлар ве оларнынъ апайлары озь ехудалы къардашларына къаршы чыкътылар.
Яман адамларнынъ къурбанындан РАББИ нефретленир, догъру адамларнынъ дувасындан исе разы къалыр.
Яман адамларнынъ чалгъан къурбаны пистир, къара ниетнен чалынгъан къурбан ондан бетердир.
Сонъ мен ер юзюнде чешит тюрлю зулумлыкъларны корьдим. Мазлумларнынъ тёккен козьяшларыны ве оларгъа кимсе теселли бермейджегини корьдим. Кучь зулум эткенлернинъ къолунда, теселли береджек исе ёкъ.
– Сен исе, Йирмея, бу халкъ ичюн ялварма, не сора, не дува окъу. Озь беляларында Мени чагъыргъанларында, оларны эшитмейджегим.
– Ораза тутаджакълар, лякин къычырувларыны эшитмейджегим. Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларны ве ашлыкъ бахшышларыны кетиреджеклер, амма олардан разы олмайджагъым. Оларны къылычнен, ачлыкънен ве ольдюриджи хасталыкънен ёкъ этеджегим.
Шевадан кетирильген къокъулы май, узакъ бир мемлекеттен кельген къокъулы къамыш Манъа не керек? Бутюнлей якъыладжакъ къурбанларынъызны къабул этмейим, къурбан ве бахшышларынъызны бегенмейим.
– Къурбан якъылгъан еримде атеш бошуна янмасын деп, сизинъ биринъиз Сарай къапуларыны къапатаджагъынъыз яхшы олур эди. Мен сизден разы дегилим, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Сиз кетирген бахшышларынъызны да Мен истемейим.
Сакъын, юрегинъде: «Единджи йыл, я да багъышлав йылы, якъынлаша», – деген ярамазлыкъ тюшюнме, фукъаре семетдешинъе мераметсизликнен бакъма, онъа ёкъ деме. Олмаса, о, санъа къаршы РАББИге агъланыр, ве башынъа гуна олур.
Матем туткъанымда ондан ашамадым, элял олмайып оны джыймадым, ондан олюлерге бир шей бермедим. Мен Аллам олгъан РАББИнинъ сёзюни туттым, эписи буюргъанларынъны беджердим.