Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Малакий 1:6 - Мукъаддес Китап

6 – Огъул озь бабасына, къул озь эфендисине сайгъы косьтере. Мен – сизинъ Бабанъыз, лякин не ичюн сиз Манъа сайгъы косьтермейсинъиз? Мен – Раббим, лякин не ичюн сиз Менден къоркъмайсынъыз? – дей Ордуларнынъ РАББИси сизге, Онынъ Адына урьметсизлик косьтерген руханийлерге. – Сиз: «Адынъа насыл этип урьметсизлик косьтеремиз?» – деп сорайсынъыз.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Малакий 1:6
52 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

эгер РАББИ бизнен олмаса эди, адамлар бизге къаршы чыкъкъанда,


РАББИ-Таалянъ санъа берген ер юзюнде яшагъан куньлеринъ узун олсун деп, бабанъны ве ананъны урьмет эт.


Къарт адамларнынъ таджы – торунларыдыр, балаларнынъ шурети – ана-бабаларыдыр.


Ойле несиль бар ки, бабасыны къаргъар, озь анасына да яхшылыкъ тилемез.


Бабасыны мыскъыллагъан ве анасынынъ сёзюни динълемеген адамнынъ козюни вадийдеки къаргъалар чокъуп чыкъараджакъ, о, къартал балаларына аш олур.


Эй, коклер, динъленъиз! Эй, ер юзю, къулакъ ас! РАББИ бойле дей: – Мен огъулларымны тербиелеп осьтюрдим, олар исе Манъа къаршы чыкътылар.


Бутюнлей якъыладжакъ къурбан оларакъ, Манъа озь къозуларынъны кетирмединъ, шуретиме къурбанларынъны чалмадынъ. Манъа ашлыкъ бахшышларыны кетирмеге сени хызмет эттирмедим, къокъулы отларны якъмагъа зорламадым.


Вай-вай-вай! «Мени бу дюньягъа неге кетирдинъ?» – бабасына дегенге, «Мени неге догъдынъ?» – деп, анасындан сорагъангъа беля!


Кимсе Адынъны чагъырмай, Сени гъайретнен къыдыргъан да ёкъ. Сен бизден юзюнъни сакъладынъ, бизге къабаатларымызда ирип кетмеге ёл бердинъ.


Амма шимди, я РАББИ, Сен – бизим Бабамызсынъ! Биз – чамурмыз, Сен – чёльмекчисинъ, эпимиз – сенинъ къолларынънынъ ишимиз.


Эм пейгъамберлер, эм руханийлер бозулды, Эвимде биле яманлыкъларыны корьдим, – дей РАББИ.


Энди кене де Манъа ялварып: «Бабачыгъым! Яшлыгъымдан берли сен ишанчлы ёлдашым эдинъ!


Агълай-агълай келеджеклер, мерамет этип, оларны алып кетиреджегим, сув бою дос-догъру ёлдан алып келеджегим, сюрюнмезлер. Мен – Исраильнинъ бабасыдырым, Эфраим – биринджи догъгъан баламдыр.


Рекъавнынъ огълу Ёнадав озь эвлятларына эмир берди, ве олар буюргъаныны беджерелер. Бу халкъ исе Меним айткъанларымны динълемей!


Мемлекетнинъ руханийлери Меним Къанунымны бозалар, Меним азиз шейлеримни арамлайлар, азиз ве азиз олмагъан шейлерни айырмайлар, элялнынъ арамдан фаркъыны косьтермейлер, афталыкъ раатлыкъ куньлеримден козьлерини чевирелер. Олар Мени урьмет этмейлер.


Эфраим де бойле дей: «Мен бай олдым, чокъ барлыкъ топладым, Бутюн эткен ишлеримде гуна сайыладжакъ ич бир къабаатны тапамайджакълар».


Кереги къадар бильгиси олмагъан халкъым гъайып олур. Сен бильгини ред эткенинъ ичюн, Мен сени руханийлик этмектен ред этеджегим. Сен Алланънынъ Къануныны унуткъанынъ ичюн, Мен де сенинъ балаларынъны унутаджагъым.


Эй, руханийлер, буны эшитинъиз! Эй, Исраиль халкъы, дикъкъатнен динъленъиз! Эй, падишанынъ эви, къулакъ асынъыз! Сизлер укюм этиледжексинъиз, чюнки сиз озь путларынъызнен Мицпа шеэринде халкъны къапкъангъа тюшюрдинъиз, Тавор дагъында къоюлгъан бир агъ киби олдынъыз.


Эр кес ана-бабасына сайгъы бильдирсин. Раатлыкъ куньлеримни тутунъыз. Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз.


Онынъ пейгъамберлери – тюшюнджесиз ве ишанчсыз адамлар. Руханийлери исе азиз шейлерни арамлай, Къанунны бозалар.


– Шимди, руханийлер, бу эмир сиз ичюндир.


Эпимизнинъ Бабасы бир дегильми? Бизни яраткъан Алла бир дегильми? Ойле олса, не ичюн бири-биримизге хаинлик япамыз? Не ичюн деделеримизге берильген васиетни бозамыз?


Лякин сиз бу ёлдан урулдынъыз, огреткенлеринъизнен чокъ адамны гуна ёлуна къойдынъыз, Левийге берильген васиетни боздынъыз, – дей Ордуларнынъ РАББИси.


Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Суд этмек ичюн сизге келеджегим ве этнеджилерни, къоранта садыкълыгъыны бозгъанларны, ялан шаатлыкъ эткенлерни, ыргъатнынъ къазанчыны озь вакътына бермегенлерни, тулны ве оксюзни къыйнагъанларны, кельмешеклерден адалет акъкъыны тартып алгъанларны, Менден къоркъмагъанларны тез мейдангъа чыкъараджагъым.


– Алла: «Ана-бабанъны урьмет эт» ве «Бабасыны я да анасыны къаргъагъан адам ольдюрильсин», – деди.


о бабасыны я да анасыны урьмет этмесе де олур», – дейсиз. Шунынънен, сиз озюнъизнинъ урф-адетинъиз ичюн Алланынъ Сёзюни ред этесиз.


ана-бабанъны урьмет эт ве якъын адамны озюнъни севгенинъ киби сев, – деди.


Дуваны бойле окъунъыз: Бизим Коклердеки Бабамыз, Сенинъ Мукъаддес Адынъны эр кес сайсын!


‌Манъа: «Раббим, Раббим!» – дегенлернинъ арасындан Кок Падишалыгъына тек базылары кирип оладжакъ. Анда тек Коклердеки Бабамнынъ истегенини беджергенлер киреджеклер.


Сен эмирлерни билесинъ: адамнынъ джаныны алма, аиле садыкълыгъыны бозма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме, алдатма, ана-бабанъны урьмет эт, – деди.


– Муса шойле айткъан эди: «Бабасыны я да анасыны къаргъагъан адам ольдюрильсин».


Амма о адам, озюни акъламакъ ичюн, Исадан: – Я манъа якъын адам кимдир? – деп сорады.


Сен Онынъ эмирлерини билесинъ: аиле садыкълыгъыны бозма, адамнынъ джаныны алма, хырсызлама, ялан шаатлыкъ этме, ана-бабанъны урьмет эт, – деди.


Бабанъыз мераметли олгъаны киби, сиз де мераметли олунъыз.


‌Не ичюн сиз Мени: «Раббим, Раббим!» – деп чагъырасыз да, буюргъанымны япмайсыз?


«Бабанъны ве ананъны урьмет эт». Вадеси олгъан эмирлерден бу эмир биринджидир.


Баба огълуны къолда ташыгъаны киби, Алланъыз олгъан РАББИ сизни бу сахрада бутюн ёл бою, бу ергедже кельмезден эвель, ташый эди, ве сиз шуны корьдинъиз», – дедим.


РАББИнъизге бойле къайтарасызмы, ахмакъ ве акъылсыз халкъ? О – сенинъ Бабанъ дегильми? Сени яраткъан, ясагъан ве асыл эткендир!


Алланъ олгъан РАББИ эмир эткени киби, бабанъны ве ананъны урьмет эт. Сонъ яшайышынъ узун оладжакъ, ве Алланъ олгъан РАББИ санъа береджек топракъта эр ишинъ онъундан келеджек.


Алла адамларны бири-биринден айырмай, эр бирини япкъан ишлерине коре суд эте. Эгер сиз Онъа «Баба» десенъиз, бу дюньяда вакътынджа яшагъанынъызда, Ондан къоркъунъыз.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ