3 Исавны исе кореджек козюм олмады. Онынъ дагъларыны парчалап ташладым, яшагъан ерини сахранынъ шакъалларына бердим.
РАББИ онъа бойле деди: – Къурсагъынъда эки миллет бар. Ичинъден эки тюрлю халкъ пейда оладжакълар. Олардан бир халкъы башкъасындан кучьлюдже оладжакъ, ве кичкенесине буюги хызмет этеджек.
Сыджакъ топракъта голь, сувсагъан топракъта чокъраклар пейда оладжакъ. Шакъалларнынъ отургъан ерлеринде ешиль къамыш оседжек.
Мен исе Исавны чыр-чыплакъ этерим, гизли ерлерини ачарым, сакъланып оламайджакъ! Эвлятлары, агъа-къардашлары, къомшулары – эписи гъайып олды, озьлери ёкъ олды.
Шунынъ ичюн Эдом акъкъында РАББИнинъ къарарыны, Теман шеэринде яшагъанлар акъкъында ниетини эшитинъиз! Керчектен де, къой-эчкилернинъ энъ уфакъларыны да хырсызлайджакъ, яшагъан ерлерини бом-бош къалдыраджакълар.
Хацор шакъалларнынъ яшагъан ери оладжакъ, эбедий сахрагъа чевириледжек, анда кимсе ерлешмейджек, инсан огълу анда яшамайджакъ.
Ордуларнынъ РАББИси Эдом акъкъында бойле дей: – Энди Теман шеэринде акъыл къалмадымы? Акъыллы адамларда огют биттими? Икметлери бозулдымы?
Аркъаларынъызны чевирип, къачынъыз! Къобаларда сакъланынъыз, эй, Дедан топрагъында яшагъанлар! Исавнынъ белясыны башларына тюшюреджегим. Вакъты-саати кельди, Мен Эдомны джезалайджагъым.
Вавилон таш обасы, шакъалларнынъ ювасы оладжакъ, бакъымсыз ве адамсыз къаладжакъ, къоркъунчлы шейге чевириледжек.
Ерусалимни таш обасына, шакъалларнынъ ювасына чевиририм; Ехуда шеэрлерини бакъымсыз этеджегим, оларда ич кимсе яшамаз.
Эй, Сион къызы! Гуналарынъ ичюн джеза битти, Рабби сени бир даа сюргюн этмейджек. Эдом къызы исе! Къабаатларынъ ичюн Рабби сени джезалайджакъ, гуналарынъны мейдангъа чыкъараджакъ.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Къолумны котерип ант этем ки, чевренъиздеки халкълар озьлери хор оладжакълар.
Бакъынъыз, Мен сизлерге бетимни чевиреджегим, ве адамлар сизни сачаджакъ ве ишлейджеклер.
Амма Мысыр мемлекети къуру сахра оладжакъ, Эдом топрагъы бош чёльге чевириледжек, чюнки олар Ехуда огъулларыны чекиштирди, топракъларында къабаатсыз адамларнынъ къаныны тёктилер.
Сен Якъуп къардашынъа яманлыкъ яптынъ. Шунынъ ичюн масхара оладжакъсынъ, эбедиен къырылып битеджексинъ.
– Эгер Манъа кельген адам озюнинъ ана-бабасыны, апайыны, бала-чагъасыны, агъа-къардашыны, тата-къызкъардашыны ве озь джаныны биле кореджек козю олмаса, о, Меним шегиртим оламаз.