49 Юхан исе Исагъа: – Саип, биз Сенинъ Адынънен джинлерни къувгъан бир адамны корьдик. О, бизнен берабер юрмегени ичюн, биз онъа бу шейни япмагъа ясакъ эттик, – деди.
Ягъя башта Оны токътатмагъа истеп: – Мен озюм Санъа барып сувгъа батырылмакъ керегим. Сен исе манъа кельгенсинъ! – деди.
Симон джевап берип: – Саибим, биз бутюн гедже чалыштыкъ, амма бир шей тутып оламадыкъ. Лякин Сен буюрсанъ, мен сачмаларны ташларым, – деди.
Муса ве Ильяс Исанен сагълыкълашкъанда, Пётр Исагъа: – Саип, бу ерде бизге не яхшы я! Биз учь чалаш къурайыкъ да, бириси Санъа, бириси Мусагъа ве бириси Ильяскъа олсун, – деди. О, не айткъаныны озю де бильмей эди.
– Бу ад эсасында огретменъиз, деп, сизлерге къаттыдан ясакъ этмеген эдикми? Бунъа бакъмадан, огретювинъизнен бутюн Ерусалимни толдурдынъыз ве о адамнынъ къаныны бизим бойнумызгъа юклемеге истейсиз, – деди.
бизге башкъа халкъларнен лаф этмеге, шу халкъларгъа къуртулмагъа ёл бермейлер ве, бойледже, озь гуналарынынъ ольчюсини арттыралар. Лякин ахыр-сонъу Алланынъ гъазабы башларына тюшти.