25 Иса шегиртлерине: – Сизинъ иманынъыз къайда? – деди. Шегиртлер исе къоркъып ве шашып бир-бирине: – Кимдир бу я? О, ельге ве сувгъа буюра, ве олар Онъа бойсуналар! – дедилер.
Ким коклерге чыкъып, андан энди? Ким ельни авучларына топлады? Сувларны урбасына ким сарып алды? Ернинъ сынъырларыны ким къойды? Ады недир? Огълунынъ ады недир? Билесинъми?
сувлары ташмасын деп, денъизнинъ сынъырларыны тайинлегенде, дюньянынъ темеллерини къойгъанда,
Иса шу ань къолуны узатып, оны тутты да: – Эй, иманы аз олгъан, сен не ичюн шубелендинъ? – деди.
Иса оларгъа: – Сизинъ иманынъыз аз. Сизге догърусыны айтам: сизинъ бир хардал урлугъы къадар иманынъыз олгъанда, сиз мына бу дагъгъа: «Бу ерден о ерге кочь», – дейджексиз, ве о кочеджек. Сонъ сиз япалмайджакъ шей олмайджакъ, – деди.
Эгер Алла бугунь оськен, ярын исе оджакъкъа атыладжакъ тарла отуны ойле кийиндирсе, сизни олардан яхшы кийиндирмезми, эй, иманы аз олгъанлар?!
Иса буны эшитип, шашты ве артындан юргенлерге: – Сизге догърусыны айтам: Мен о къадар буюк иманны Исраильде ич бир кимседе тапмадым.
Иса исе: – Не ичюн сиз бойле къоркъакъсынъыз, аз иманлылар? – деди оларгъа. Сонъ еринден турып, фуртуна ве гольни тынчландырды. Шу вакъыт эр шей бутюнлей тынды.
Шу куню акъшам устю Иса шегиртлерине: – Гольнинъ о бир ялысына ялдап кечейик, – деди.
Исанынъ янына барып, Оны уяттылар ве: – Саип, Саип, биз гъайып оламыз! – дедилер. Иса уянгъанынен, ельге ве далгъаларгъа токътамакъны буюрды. Олар токътадылар, голь де тынчланды.
Олар Галилеянынъ къаршысындаки герасалыларнынъ юртуна кельдилер.
– «Эгер иман этсенъ, Алланынъ шерефини кореджексинъ», – деп санъа айтмадыммы? – деди Иса.