44 Сонъ къадынгъа таба айланып, Симонгъа: – Бу къадынны коресинъми? Мен сенинъ эвинъе кельгенимде, аякъларымны ювмагъа сув бермединъ. О исе, озюнинъ козь яшларынен аякъларымны ювып, сачларынен сюртти.
Сизге аякъ ювмагъа сув кетирирлер. Терек тюбюне отурып раатланынъыз.
– Эфендилерим, динълесенъиз! Къулунъызнынъ эвине киринъиз ве анда геджеленъиз, аякъларынъызны да ювунъыз. Саба эрте турып, ёлунъызны девам эттирирсинъиз, – деди. Лякин олар: – Ёкъ, биз мейданда геджелермиз, – дедилер.
Агъа-къардашларны Юсуфнынъ эвине кирсетти, оларгъа сув берди. Олар аякъларыны ювдылар. Сонъ эшеклерине ем берди.
Сонъ Давут бойле деди: – Эвинъе барып раатлан. Урия падишанынъ сарайындан чыкъты, онынъ пешинден падишанынъ бахшышыны алып кеттилер.
Исанынъ артында, аякълары янында турып, окюр-окюр агълай башлады. Козь яшлары Исанынъ аякъларына тамлай, къадын сачларынен оларны сюрте башлады, опе-опе къокъулы ягънен ягълады.
Симон джевап берип: – Меним фикиримдже, чокъ борджу багъышлангъан сою, – деди. – Сенинъ къарарынъ догъру, – деди Иса.
Легенге сув къойып, шегиртлерининъ аякъларыны юва, белине багълагъан эльбезнен сюртип къурута башлады.
Бу къадын яхшы ишлеринен белли, балаларны осьтюрген, мусафирлерни къабул эткен, азизлернинъ аякъларыны ювгъан, белягъа огърагъанларгъа ярдым эткен эм де хайырлы ишлерде гъайрет косьтерген къадын олмакъ керек.
Лякин сизлер фукъареге урьметсизлик косьтересиз. Сизлерни къыйнагъан, судгъа чекип алып баргъан байлар дегильми?
Къарт оларны эвине кетирди ве эшеклерине ем берди. Ёлджулар аякъларыны ювгъан сонъ, ашадылар.
Авигаил бетини ергедже тийгизип эгильди ве: – Мына, мен Давут-эфендимнинъ къулу олмагъа, онынъ хызметчилерининъ аякъларыны ювмагъа азырым, – деди.