30 Фериселер ве Къанун оджалары исе Алланынъ истегенини ред этип, Ягъягъа барып сувгъа батырылып чыкъмагъа разы олмадылар.
Эписи насиатларымны ред эттинъиз, опькелеримни де къабул этмединъиз.
Насыл ола да, сизлер: «Бизлер акъыллымыз, бизде РАББИнинъ Къануны бар», – дейсинъиз? Амма иште, кятиплернинъ яланджы къалеми Къанунны ялангъа чевирди.
Олардан бириси, Къанун оджасы, Исаны сынамакъ ниетинде Ондан:
– Эй, Ерусалим, Ерусалим! Пейгъамберлерни ольдюрген ве онъа ёлланылгъан адамларны ташларнен ургъан шеэр! Тавукъ озь чипчелерини къанатлары астында насыл топласа, Мен де къач кере сенинъ балаларынъны Озь яныма топламагъа истедим, сизлер исе истемединъиз.
Эгер “Адамлардан”, – десек, бутюн халкъ бизни ташларнен ураджакъ. Халкъ Ягъянынъ пейгъамберлигине къатты инана», – дей эдилер.
Иса девам этип: – Бу адам несилини неге ошатайым? Олар кимге ошайлар?
Мен сизлерге Алланынъ истегенини бутюнлей бильдирдим.
Амма Исраиль акъкъында Алла бойле дей: «Бойсунмагъан ве сёз динълемеген халкъкъа бутюн кунь къолларымны узатып тура эдим».
Алланынъ ишдешлери олып, сизге Онынъ эйилигини бошуна къабул этмемеге ялварамыз.
Мен Алланынъ эйилигини инкяр этмейим, амма эгер Къанунны беджерювнен акъланмагъа мумкюн олса эди, о вакъыт Месихнинъ олюми бошуна олур эди.
Онда биз Алланынъ халкъы олдыкъ; эписини Озь истегинен беджерген Алла буны япмагъа эвельден къарар чыкъарды.