10 Ёлланылгъанлар исе, эвге къайтып кельгенде, къулнынъ тюзельгенини корьдилер.
– Эй, къадын, сенинъ иманынъ буюк! Истегенинъ олсун! – деди. Къадыннынъ къызы шу ань тедавийленди.
Сонъ Иса юзбашыгъа: – Эвинъе бар, сенинъ иманынъа коре олсун, – деди. Юзбашынынъ хызметчиси исе шу ань тюзельди.
Иса онъа: – «Къолунъдан кельсе»?! Иманлы адам эр шейни япа билир, – деди.
Арадан чокъ вакъыт кечмей, Иса Наин деген шеэрге кетти. Онен берабер шегиртлери ве пек чокъ адам кетти.
Иса бу сёзлерни эшитип, тааджипленди ве артындан кельген адамларгъа айланып: – Сизге айтам: Мен бойле иманны Исраильде биле тапмадым, – деди.