27 Лякин сизге, Мени динълегенлерге, айтам: душманларынъызны севинъиз, сизден нефретленгенлерге яхшылыкъ япынъыз.
Падиша Алланынъ адамына джевап берип: – Алланъ олгъан РАББИге ялварып, меним акъкъымда дува эт, къолум кене къыбырдап башласын, – деди. Алланынъ адамы РАББИге ялварды, ве падишанынъ къолу кене къыбырдап башлады, эвелькиси киби олды.
Аллам, я РАББИ, эгер мен бирде-бир яман шейни япкъан олсам, эгер къолларымда акъсызлыкъ олса,
Душманынъ йыкъылгъанда, къуванма, о сюрюнгенде, юрегинъ севинмесин.
Шейлерни гизлеген Аллагъа шан-шурет! Гизли шейлерни ачкъан падишаларгъа да шан-шурет!
Иса сёзюни девам этти: – Эшиткенинъизге дикъкъат этинъиз. Сиз насыл ольчев иле ольчесенъиз, айны шу ольчевнен сизге де ольчеп бериледжек ве даа къошуладжакъ.
Иса: – Баба! Оларны багъышла. Не япкъанларыны озьлери де бильмейлер, – деди. Аскерлер джереп чекип, Исанынъ урбаларыны озьара пайлаштылар.
Инсан Огълу ичюн адамлар сизден нефретленгенде, сизни ред эткенде, акъаретлегенде, масхара этип адынъызны къаралагъанда, бахтлы оласынъыз.
Сиз исе душманларынъызны севинъиз, оларгъа яхшылыкъ япынъыз, ич бир къаршылыкъ беклемейип, оларгъа борджкъа беринъиз, чюнки Алла Озю шукюр этмеген яман адамларгъа биле мерамет эте. О вакъыт сизни буюк мукяфат беклейджек, ве сиз Юдже Алланынъ огъуллары оладжакъсынъыз.
Яхшы топракъта олгъанлар исе – сёзни эшитип, оны яхшы ве темиз юрегинде сакълагъан, чыдамлы олып, берекет берген адамлардыр.
Шу себептен насыл динълегенинъизге дикъкъат этинъиз. Кимде бар олса, онъа къошулып даа бериледжек. Кимде ёкъ олса, «озюмде бар», деп беллегени биле тартып алынаджакъ.
Даа башкъалары яхшы топракъкъа тюше ве осип юз къат арткъач берекет берелер, – деди. Буны айткъан сонъ Иса: – Къулагъы барлар буны эшитсинлер! – деп къычырды.
Назарет шеэринден олгъан Исаны Алла Мукъаддес Рухнен ве къудретнен ягълады. Сонъ О, чокъ яхшы шейлер япып ве Шейтан ургъанларнынъ эписини тедавийлеп юре эди. Исанен берабер Алланынъ Озю эди.
Лякин Павел къатты сеснен къычырып: – Озюнъе зарар кетирме, биз эпимиз шу ердемиз! – деди.
Ахырында тиз чёкип, къатты сеснен къычырып: – Рабби, бу гунаны оларнынъ бойнуна юклеме! – деди. Буны айтып, джан берди.
Шунынъ ичюн, даа вакътымыз олгъанда, эписине ве эр шейден эвель озюмизнинъ иман аркъадашларымызгъа яхшылыкъ япайыкъ.
Сакъынынъыз, ич кимсе яманлыкъкъа яманлыкънен къайтармасын. Аксине, эр вакъыт бири-биринъизге ве бутюн адамларгъа яхшылыкъ къыдырынъыз.
Севимли достум, сен яманлыкътан орьнек алма, яхшылыкътан орьнек ал. Яхшылыкъ япкъан адам – Алладандыр. Яманлыкъ япкъан исе Алланы корьмеген.